كه براى بيان رسالت آمده است و موضوع آن رهبرى دينى است. در ضمن سوره آيات ديگرى متناسب با اين موضوع خواهيم ديد. [34] سپس ذات احديت ما را به يكى از واجباتى كه زنان پيامبر بايد مراعات كنند توجه مىدهد. و آن اين است كه بايد خود از داعيان رسالت و از ملتزمين آن باشند. «وَ اذْكُرْنَ ما يُتْلى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آياتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ- آنچه را در خانههايتان از آيات خدا و حكمت تلاوت مىشود ياد كنيد.» زيرا اين است راه پاكيزگى اخلاق و اعمال. ترديدى نيست كه تلاوت قرآن اگر با عمل توأم نباشد سود بخش نخواهد بود. خداى تعالى زنان پيامبر را به ذكر آيات فرمان مىدهد تا نپندارند كه ما دام كه رسالت از خانههاى آنها به ميان مردم صادر مىشود آنها موظف به نشر آن نيستند. بلكه مسئوليت تبليغ بر عهده آنها هم هست. قرآن هم چنان كه آمده است تا براى مردان پيشوايى بسازد كه در شخص رسول اللَّه مجسم است همچنين آمده است تا براى زنان هم پيشوايى بسازد و زنان پيامبر از هر كس ديگر اولى به عمل به آن هستند. «إِنَّ اللَّهَ كانَ لَطِيفاً خَبِيراً- كه خدا باريك بين و آگاه است.» [35] سپس اشارت به حقيقتى مهم مىيابيم و آن اين كه آنچه در قرآن به صيغه مذكر آمده به مردان اختصاص ندارد، بلكه شامل هر دو جنس مرد و زن مىشود. «إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْقانِتِينَ وَ الْقانِتاتِ وَ الصَّادِقِينَ وَ الصَّادِقاتِ وَ الصَّابِرِينَ وَ الصَّابِراتِ وَ الْخاشِعِينَ وَ الْخاشِعاتِ- خدا براى مردان مسلمان و زنان مسلمان و مردان مؤمن و زنان مؤمن و مردان اهل طاعت و زنان اهل طاعت و مردان راستگوى و زنان راستگوى و مردان شكيبا و زنان شكيبا و مردان خداى ترس و زنان خداى ترس.» همه اينها در قول و عمل. «وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقاتِ- و مردان صدقه دهنده و زنان
لطفا منتظر باشید ...
