پيامبرش بر او حلال نمود و اين براى ديگران حلال نيست». تأكيد چهارم كه قرآن مىافزايد اين است كه مىگويد اين حكم مخصوص پيامبر است و مؤمنان را در ازدواج احكام ديگرى است كه با آنچه خاص پيامبر است فرق مىكند. «قَدْ عَلِمْنا ما فَرَضْنا عَلَيْهِمْ فِي أَزْواجِهِمْ- ما مىدانيم درباره زنانشان و كنيزانشان چه حكمى كردهايم.» از جمله وجوب مهر است كه هيچ كس بجز پيامبر حق ندارد بدون مهر با زنى ازدواج كند. و سبب اين است كه مهر واجب شده تا زنان را در برابر هرزگيهاى بعضى از مردان شهوت ران ضمانت كند. ولى پيامبر معصوم است از اين كه به زن خود ستم روا دارد و تا ديگر براى كسى در اين باب جاى سخن نماند چنين گويد: «لِكَيْلا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً- تا براى تو مشكلى پيش نيايد و خدا آمرزنده و مهربان است.» [51] در ادامه مطلب باز هم جنبه ديگرى از امتيازات پيامبر را در امر ازدواج بيان مىدارد كه مىفرمايد: «تُرْجِي مَنْ تَشاءُ مِنْهُنَّ وَ تُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشاءُ وَ مَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلا جُناحَ عَلَيْكَ ذلِكَ أَدْنى أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَ لا يَحْزَنَّ وَ يَرْضَيْنَ بِما آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما فِي قُلُوبِكُمْ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَلِيماً- از زنان خود هر كه را خواهى به نوبت مؤخّر دار و هر كه را خواهى با خود نگه دار. و اگر از آنها كه دور داشتهاى يكى را بطلبى، بر تو گناهى نيست. و در اين گزينش و اختيار بايد كه شادمان باشند و غمگين نشوند و از آنچه همگيشان را ارزانى مىدارى بايد كه خشنود گردند. و خداى داند كه در دلهاى شما چيست و خداست كه دانا و بردبار است.» مفسران در اين باب دو گروه شدهاند: اول: آنها كه اين آيه را به آيه ما قبل ربط مىدهند و مىگويند «از زنان خود هر كه را خواهى به نوبت مؤخردار و هر كه را خواهى با خود نگه دار»، خطابش به
لطفا منتظر باشید ...
