آگاه باشد و به جسم و جوارح تسليم او گردد. تا بتوان گفت در شمار صلوات فرستندگان بر ذات اقدس محمدى قرار دارد. هنگامى كه بر او صلوات مىفرستيم محبت و احترام او در دلهاى ما جاى مىگيرد و در زمره عاشقان او در مىآييم و چون در اين زمره وارد شديم اطاعت از فرمانهاى او براى ما آسان است. امروزه در روانشناسى اين معنى ثابت شده كه نيرومندترين عامل فرمانبردارى عشق است. فرزند كه از مادر اطاعت مىكند به سبب عشقى است كه به او دارد نه ترس از او. در مقابل هم مادر حاضر است براى فرزند خود هر گونه فداكارى كند، زيرا او را دوست مىدارد. [57] هر كس از رسول اللَّه دور است از رحمت خدا دور است. اين دورشدگان از رحمت خدا هستند كه پيامبر را مىآزارند. اين آزردن گاه آزردن مستقيم اوست و گاه آزردن ذرّيّه و خاندان اوست. به مخالفت با آنها و هر چه همانند آن باشد. در اين آيه ملاحظه مىكنيم كه نخست سخن از آزار خداست سپس رسول او و اين دو قرين هم قرار گرفتهاند. يعنى آزردن رسول همان آزردن خداست. «إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِيناً- هر آينه كسانى را كه خدا و پيامبرش را آزار مىدهند خدا در دنيا و آخرت لعنت كرده و برايشان عذابى خوار كننده مهيا كرده است.» اينان به جاى صلوات بر محمد و آل او كه بر آنان واجب است بينى او را و اهل بيت و پيروانش را آزار مىدهند و گرفتار لعنت خدا مىشوند. در دنيا، بدين كه از بركات او دور مىافتند و در آخرت بدين گونه كه از شفاعت او محروم مىشوند. از اين آيه استنباط مىكنيم كه ملتى كه رهبران دينى و الهى خود را مىآزارند، اعم از اين كه با آنها مخالفت ورزند يا آنان را حقير شمارند هم در دنيا عذاب مىبينند و هم در آخرت. در حالى كه ملتهايى كه بر خلاف اينان عمل مىكنند در دنيا و آخرت از نعمت و عزت بهرهمند هستند. امت اسلامى در هر زمان كه اطاعت از دستگاه رهبرى دينى خود را شعار خود قرار داده پيروزمند بود و برتر از