انسانى سر در گم و حيرانم نمىدانم آيا روزىام در دشت است يا در كوهساران، در زمين است يا در آسمان، در خشكى است يا در دريا، به دست چه كسى است و از جانب چه كسى به من مىرسد. همين قدر مىدانم كه علم آن نزد توست و اسباب فراهم آمدنش به دست توست. تويى كه آن را از سر لطف تقسيم مىكنى و با رحمت خود سبب ساز آن مىشوى. بار خدايا! بر محمد و خاندان او درود فرست اى پروردگارا روزىات را براى من فراوان گردان و جاى طلب آن را آسان كن و دسترسى به آن را نزديك نما. مرا با طلب آنچه كه در آن براى من و روزىام مقدر نشده است به زحمت نينداز، تو از عذاب و آزار كردن من بىنيازى و من محتاج رحمت تو هستم. بر محمد و خاندان او درود فرست و با فضل و بخشش خود بر من جود كن كه تو داراى فضلى زياد هستى. [24] از آيات عبرت آموز ديگر خداوند فرستادن اوست ابرهاى باران زاى را. ديدن ابرها هم سبب وحشت آدميان مىشود و هم سبب نعمت. زيرا گاه ابرى ظاهر مىشود و از آن سيل و صاعقه مىزايد و گاه باران رحمت. ولى انسان همواره خواهان خيرات باران خواهد بود. «وَ مِنْ آياتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ- و از نشانههاى قدرت اوست كه برق را به قصد بيم و اميد به شما مىنماياند و از آسمان باران مىفرستد تا زمين مرده را بدان زنده سازد. در اين عبرتهاست براى كسانى كه به عقل در مىيابند.» برق را ارزش زراعى است زيرا جو را ايمنى مىبخشد پس از تركيب اكسيژن و هيدروژن و نيتروژن مازوت پديد مىآورد. اين تناسب در عالم وجود دليل بر اين است كه تدبير كار عالم مىكند خداى سبحان است. ياد خداى سبحان در اين آيات چهار جمله است در پايان هر آيهاى كه ممكن است از مراحل معرفت خبر دهد. از اين قرار: در اين عبرتهاست براى مردمى كه تفكر مىكنند».
لطفا منتظر باشید ...
