را در برابر يأس و نوميدى مقاوم مىسازد و به اطاعت رهبرى دينى بر مىانگيزد. امام محمد باقر (ع) بر ابو ايمن از موالى يكى از زنان على بن الحسين (ع) وارد شد. ابو ايمن گفت: اى ابو جعفر مردم مغرور شدهاند و مىگويند شفاعت محمد، شفاعت محمد. امام محمد باقر خشمگين شد به گونهاى كه رنگ چهرهاش تغيير كرده. سپس گفت: «واى بر تو اى ابو ايمن ... اگر پنداشتهاى كه هول و هراس قيامت فرا مىرسد و تو به شفاعت رسول اللَّه (ص) دلبستهاى واى بر تو. تنها كسى شفاعت مىشود كه شفاعت بر او واجب باشد». سپس گفت: «هيچ يك از اولين و آخرين نيست مگر آن كه در روز قيامت به شفاعت پيامبر (ص) نيازمند است». و افزود: «رسول اللَّه امتش را شفاعت مىكند و ما شيعيان خود را و شيعيان ما زن و فرزند خود را». و گفت: «كه هر مؤمنى مىتواند شفاعت كند خلق كثيرى را به اندازه افراد ربيعه و مضر». چون هول و هراس قيامت بگيردشان، هوش و خرد از سرها بپرد و چشمها تيره شود. و اين هول و هراس تا زمانى كه خداى بخواهد ادامه دارد. در اين جا سؤال شود كه چه گفت پروردگار؟ جواب دهند كه راست گفت. «حَتَّى إِذا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قالُوا ما ذا قالَ رَبُّكُمْ قالُوا الْحَقَّ- چون بيم از دلهايشان برود، گويند پروردگارتان چه گفت؟ گويند سخن حق گفت.» شايد سؤال كننده و پاسخ دهنده همان فرقه باشند. كه بعضى مىپرسند و بعضى پاسخ مىدهند و ممكن است كه پرسنده ملائكه باشند و اهل شفاعت و جواب دهندگان كسانى كه شفاعت شدهاند از گناهكاران. و سخن خاص كسانى
لطفا منتظر باشید ...
