پاداش به قدر عمل - تفسیر هدایت جلد 10

پاداش به قدر عمل

‏

رهنمودهايى از آيات:

پس از نفى طرز تفكر بهانه‏آورى و توجيه‏انگيزى كه مجرمان در پس پرده آن از مسئوليت مى‏گريختند. پيامبر اكرم به آنان ابلاغ كرد كه آمده است تا همگان را بشارت دهد و بيم دهد و مردم در برابر مسئوليتهاى خود مساوى هستند. خدا وعده داده كه همه را در برابر اعمالشان پاداش دهد و هر امتى را اجلى است كه خواهد رسيد و يك ساعت پس و پيش نشود.

زمانى كه كافران با نبى اكرم به محاجه پرداختند و گفتند كه نه به اين كتاب ايمان مى‏آورند و نه به كتابهايى كه پيش از آن نازل شده خداى تعالى آنان را بيم داد كه به زودى در روز جزا پشيمان مى‏شوند آن گاه كه عذاب را به معاينه بنگرند و غل‏ها و زنجيرها به گردن كافران نهند به كيفر اعمالشان. در آن روز هيچ بهانه و توجيهى به كار نيايد و گفتار تابعان كه تقصير را به گردن پيشوايان خود مى‏اندازند آنان را سود نكند.

فساد اين عقيده زمانى به خوبى آشكار مى‏شود كه ميان دو گروه محاوره‏اى دردناك انجام مى‏گيرد. زبون‏شدگان مى‏گويند كه شما سبب ضلالت ما شديد ولى مستكبران خود را به كنار مى‏كشند و مى‏گويند كه شما خود در حق خود ستم كرديد.

عاقبت زبون‏شدگان راهى جز اين نمى‏يابند كه گناه را به گردن روزگار بيفكنند و بگويند اين حيلت شب و روز بود كه ما را به كفر فرمان دادند.

شرح آيات:

[28] امتياز پيامبر ما (ص) بر ديگر پيامبران اين است كه او بر همه مردم