«بار خدايا بر ما بادها بفرست و باد مفرست». «35» اما معنى «آن را زرد بينند» چيست؟ بعضى مىگويند مراد كشتههاست و بعضى مىگويند مراد خود باد است. زيرا باد زرد آورنده عذاب است و در آن خيرى نيست. از حضرت امير المؤمنين روايت شده كه: «بادها» بر پنج قسم هستند: يكى باد عقيم كه پناه بر خدا از شر آن باد. حضرت رسول هر گاه باد زرد يا باد سرخ يا باد سياه مىورزيد رنگ چهرهشان زرد مىشد تا آن گاه كه قطره بارانى مىچكيد آن گاه رنگ چهرهشان به حال اول بر مىگشت و مىگفت كه رحمت نازل شد. «36» هر زمان كه انسان باد زرد را بنگرد به خدا كافر شود و پندارد كه خدا قادر به دفع مكروه از او نيست و فراموش مىكند كه آن كه اين باد را فرستاده است كسى جز خدا نيست و اوست كه مىتواند آن را به باد مبارك بدل كند. [52] خدا آيات خود را بر ما تلاوت كرد ولى مردم را گوش شنوا نيست. با آن كه آيات در نهايت روشنى و بلاغت نازل شدهاند. پارهاى از مردم در عين اين كه زندهاند در شمار مردگانند. منافذ قلبشان بر بسته است. هماره طريق انكار مىپويند. بعضى از حقايق مىگريزند و خود را به كرى مىزنند و بعضى چشم بر هم مىنهند تا چون كوران هيچ چيز را ننگرند. «فَإِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ- تو نمىتوانى مردگان را شنوا سازى و اگر اينان نيز از تو باز گردند آواز خود را به گوش آن كران نرسان.» [53] «وَ ما أَنْتَ بِهادِ الْعُمْيِ عَنْ ضَلالَتِهِمْ- تو هدايت كننده نابينايان از گمراهيشان نيستى.» 35- همان منبع، ج 6، ص 17. 36- همان منبع، ج 6، ص 17.
لطفا منتظر باشید ...
