تأكيد مىكند كه ترس از پدران اساس درستى ندارد. بلكه فقط بايد تسليم اراده و خواست خداوند شد. و به بندگان خدا احسان كرد كه همين عمل بنده را از اشرار مصون مىدارد زيرا اوست دستگيره محكم و عاقبت كارها با خداست. اما زندگى خوش دنيوى كفار نبايد باعث اندوه مؤمنان شود، زيرا خداست كه آنان را پاداش مىدهد و به كيفر اعمالشان مىرساند. درست است كه در دنيا متنعم به نعم پروردگار مىشوند ولى عذاب اليم در انتظار آنهاست. در اين آيات ده نام از نامهاى نيكوى خداوند آمده است. چون خالق و غنى و حميد. آرى خدا آفريدگار است و كسى آن را انكار نمىكند و بىنياز است زيرا هر چه در آسمانها و زمين است از آن اوست و اوست پيروزمند و حكيم. خدايى كه كلمات او به شمار در نمىآيد و اوست شنوا و دانا. اوست خداوند آگاهى شب را از روز بيرون مىكشد و روز را از شب. و خورشيد و ماه را مسخر ما كرد و براى هر يك مسيرى معين نموده. خداست كه ملك او را زوال نيست و حال آن كه هر چه را جز او به خدايى مىخوانند فناپذير است. اوست بلند مرتبه و بزرگ. خداوند آيات خود را به مردم مىنماياند ولى تنها كسانى كه به حيله صبر و شكر آراسته باشند بدان هدايت مىيابند. خداى تعالى براى ما موقعيتهاى دشوارى پيش مىآورد تا به درگاه او تضرع كنيم ولى چون آن سختى به پايان رسد مردم دو فريق مىشوند بعضى منكراند. منكر كافر نعمتى است كه به عهد خود وفا نمىكند و نعمتهاى پروردگارش را شكر نمىگويد. خداى تعالى مردم را از روز قيامت بيم مىدهد. در آنجا هيچ علاقه خويشاوندى وجود ندارد. خدا تأكيد مىكند كه وعده او در باب قيامت حق است مباد مردم را دنيا و دنياداران فريب دهند (عوامل انحراف بدين گونه خلاصه مىشود). در پايان به ياد ما آورد كه علم خدا و قدرت واسعه او بر همه كس و همه
لطفا منتظر باشید ...
