تفسیر هدایت جلد 17

انسان با خواست نفس بر آن انگيخته مى‏شود كه به اصلاح ديگران بپردازد، صدق آنچه مى‏گويد آشكارتر مى‏شود «أقوم قيلا»، از آن روى اقوم است و تأثير بيشتر دارد كه گفته آدمى و رفتارش بر راه حق و سعادت است، و چون معادله زمان روزانه تقسيم شده به دو بخش روز و شب را در نظر بگيريم، به اين نتيجه مى‏رسيم كه بشر نيازمندى شديد به آن دارد كه پس از تحمل دشواريها و چالشهاى زندگى در روز، اراده چالش و ايستادگى بر طريقه كمال مطلوب را بدون تأثير پذيرفتن از طبيعت و عوامل منفى آن حفظ كند، و مؤمنان عروج به اين مقام را از قيام شبانه الهام مى‏گيرند و در نتيجه در گشت و گذارهاى دراز روزانه از حق و صواب به اندازه سرانگشتى انحراف حاصل نمى‏كنند (آيات 5/ 7).

4- و در صورتى كه همه مؤمنان مى‏بايستى به قيام شبانه توجه داشته باشند، پيامبران و وابستگان به رسالت به صورت خاصى با اين واجب الاهى بستگى دارند، و اين امر نزد رهبرى مكتبى براى امام معصوم به حدّ وجوب مى‏رسد، و در نزد ديگران به نزديك اين حد. و سبب آن است كه ايشان امانتداران رسالت خدا و سپاهيانى از او به شمار مى‏روند كه سخت گرفتار مبارزه اساسى و فرهنگى عليه باطلند، و خدا مى‏داند كه چالشها و فشارها و دشواريهايى كه اينان با آنها رو به رو هستند و بايد از سر راه بندگان خدا برشان دارند چه اندازه زياد است، و به همين سبب نياز آنان به زاد و توشه ايمان و مصرف كردن سوخت و كار مايه تقوى براى انجام وظيفه خود بسيار از ديگران افزونتر است.

و رساليان در مبارزه و تلاش خود هنگامى پيروز خواهند شد كه به قله توحيد و توكل به رب العزة و شكيبايى در مقابل آزار ديدن در راه حق و خدا عروج كرده باشند، و از همين جا است كه اهميت قيام ليل و نقش اصلى آن در راه پيشرفت هدف رسالت همچون معراجى اساسى براى رسيدن به آن قله بلند آشكار مى‏شود.

5- پس از آن كه خدا تكذيب‏كنندگان صاحب نعمت را بيم مى‏دهد و آخرت و عذاب سخت آن را به يادشان مى‏آورد، به ما يادآور مى‏شود كه دوست او رسول اللَّه- صلّى الله عليه وآله- كه به رسالت بر ما فرستاده شده، مظهر