لوامع صاحبقرانى - لوامع صاحبقرانی جلد 4

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

لوامع صاحبقرانی - جلد 4

محمدتقی مجلسی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

لوامع صاحبقرانى

المشتهر بـشرح الفقيه

«شرح كتاب من لا يحضره الفقيه‏»

تأليف: جامع الفنون العقلية و النقلية، حاوى الفضائل العلمية و العملية، صاحب النفس القدسية و السمات الملكية و المقامات العلية

و المنامات الصادقة الروحانية و الإلهامات الربانية، ناشر الاخبار الدينية، المؤيد بالفيض القدسى، والد شيخنا العلامة

محمد باقر المجلسي، محمد تقى بن المقصود على الملقب بالمجلسي الاول

قدس اللَّه سرّهما و رفع في الملإ الاعلى ذكرهما

جلد چهارم‏

تتمة كتاب الصلاة

باب وصف الصّلاة من فاتحتها إلى خاتمتها

مقدمة

اين بابى است در بيان آن چه در نماز به جا مى‏آورند از اول آن تا آخر آن اعم از واجبات و مندوبات چنانكه قانون متقدمين است كه همه را با هم ذكر مى‏كنند بلكه در آيات و احاديث نيز در هم واقع شده است.

و امتياز افعال نماز يا از اخبار است به آن كه اگر در اخبار واقع شده باشد كه بترك آن فعل سهوا و عمدا نماز باطل مى‏شود يا به زيادتى آن عمدا و سهوا نماز باطل است، پس اگر از جمله افعال داخله نماز باشد ظاهر مى‏شود كه آن فعل ركن است مثل ركوع و سجود و تكبير احرام و قيام و نيت.

و در اين هر دو خلافست كه ركنند يا شرطند و اگر بى‏دغدغه خارج از حقيقت صلاة باشد مثل طهارت شرط است، و اگر بترك آن عمدا نماز باطل شود و سهوا نماز باطل نشود مثل خواندن فاتحه و تشهد اينها واجب نمازند، و اگر بترك آن عمدا و سهوا نماز باطل نشود ظاهر مى‏شود كه از جمله مستحبات نماز است چنانكه در حديث حماد واقع است و بعضى از چيزها كه بر ما ظاهر نيست وجوب آن مثل سوره و قنوت و سلام علم آن را ردّ به عالم مى‏بايد كرد به آن كه مى‏گوييم كه بر ما ظاهر شده است اين چيزها مطلوب شارع هست و نمى‏دانيم كه واجبست يا سنت ما آنها را بقصد قربت بفعل مى‏آوريم و نيت وجوب و ندب نمى‏كنيم و در چنين چيزها اكثر اوقات بلفظ امر واقع شده است و اكثر علما كه امرا از براى وجوب مى‏دانند حكم بوجوب مى‏كنند و بسيار است كم حكم به استحباب مى‏كنند به آن كه اگر چه لفظ امر از براى وجوبست و ليكن اجماع است‏

/ 590