لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 492

(1) پس بگو آن چه مرويست كالصحيح كه حضرت سيّد الساجدين (صلوات اللَّه عليه) بر قبر حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مى‏ايستادند و سلام بر آن حضرت مى‏كردند و شهادت مى‏دادند بر بلاغ چنانكه گذشت و دعايى كه در خاطر داشتند مى‏كردند و بعد از آن پشت مى‏دادند بر سنگ سبزى كه عرضش باريكست از پهلوى قبر كه مجموع خانه است كه آن را بمنزله قبر كرده‏اند، پس تكيه بر آن مى‏كنى و رو بقبله مى‏كنى، و چون الحال محجرى ديگر ساخته‏اند كه فاصله است اگر تكيه بر محجر كند بد نيست و ليكن چون ترك ادبست و ضرر نيز مى‏رسانند، اگر ميل كند به جانب مسجد و رو بقبله كند بهتر است و بگو آن چه را ترجمه‏اش اينست كه خداوندا پناه به تو آورده‏ام و بسوى قبر محمد كه بنده خاص مقرب تست و رسول تست آمده‏ام و قبر آن حضرت را پناه و پشت خود كرده‏ام و رو كرده‏ام بقبله كه تو راضى شدى كه محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) رو به آن كند، و تو از جهة آن حضرت اين قبله را اختيار فرمودى، و غرض اينست كه اعتماد در جميع امور بر تو دارم و مانند غاليان مشرك نيستم، و محبت و اطاعت آن حضرت را به فرمان تو كرده‏ام و استقبال قبله را نيز به فرمان تو به جا آورده‏ام و در جميع امور مطلوب توئى و بس، خداوندا من چنين شده‏ام كه مالك نيستم از جهة خود خوبيهايى را كه اميدوارم از جهة خود و رفع نمى‏توانم نمود شر آن چه را از آن حذر مى‏كنم كه بمن رسد، و همه امور خود را به تو گذاشته‏ام چون همه به قدرت و اراده تست پس فقيرى از من فقيرتر نيست و محتاجم كه نازل سازى بسوى من خيرات خود را، خداوندا مرا به خوبى و با حصول مطالب از درگاه خود برگردان و كسى رد نمى‏تواند كرد فضلى را كه تو كنى بمن، خداوندا پناه به تو آورده‏ام از آن كه مبادا نام مرا از