لطفا منتظر باشید ...
4ـ شيخ سديدالدين سالم بن محفوظ
شيخ سديدالدين سالمبن محفوظبن عزيزةبن وشاحسوارى حلّى از فقها و دانشمندان قرن هفتم هجرى است. ايشان علاوه بر علم فقه در علوم كلام، ادبيات و فلسفه نيز از اساتيد حوزه حلّه بوده و در شعر نيز مهارتى خاص داشتهاند و در عصر خويش مرجع و مفتى شيعيان بوده است. در اعيان الشيعه آمده است كه تعدادى از اعاظم فقها و دانشمندان زير نظر ايشان تحصيل نمودهاند2. شيخ سديدالدين در برخى ديگر از علوم نيز تا مقام استادى رسيده است، محقق حلّى ـ به گفته برخى از شرح حالنگاران ـ در علم كلام و حكمت نيز شاگرد ايشان بوده است3.برخى از مؤلفان تأليف كتابهاى المنهاج فى علم الكلام، المحصّل [برخى اين كتاب را به شخصى ديگر نسبت دادهاند] و التبصرة را به ايشان نسبت دادهاند4. همچنين از وى ابياتى به يادگار مانده است. ناگفته نماند كه جدّ محقق، يحيىبن سعيد اكبر از اساتيد و مشايخ اجازات ايشان بوده است.5 ـ محمدبن ابىالقاسم بن زهره حلبى
محمدبن ابىالقاسم عبدالله بن زهره حلبى برادرزاده سيد ابوالمكارم حمزة بن على بن زهره از فقهاى بنام شيعه مىباشد، وى نيز همچون عموى خود، سيدابوالمكارم، از فقهاى بزرگ شهر حلب در قرن هفتم هجرى بوده است و ظاهراً زمانى كه در شهر حلّه بوده از اساتيد محقق بوده است، زيرا هيچكدام از شرح حالنويسان ـ تا حدى كه نگارنده احصاء1. عبدالله مامقانى، تنقيح المقال، ج1، ص81.2. سيدمحسن امين، اعيان الشيعه، ج7، ص180.3. ميرزاحسين نورى، مستدرك الوسائل، ج3، ص473.4. سيدمحسن امين، اعيان الشيعه، ج7، ص180.
