4ـ ابنداود حلّى
تقىالدين حسنبن داود حلّى، رجالى مشهور قرن هفتم و ازشاگردان بنام محقق در فقه و اصول بوده است. در اجازات، وى را سلطان اديبان و تاج محدثين و فقها خواندهاند. وى علاوه بر اينكه در علم رجال از مشهورترين و آگاهترين عالمان عصر خويش بوده در ادبيات، منطق، حديث، فقه و اصول نيز استادى ماهر به شمار مىرفته است. در شعر به حدى مهارت داشته كه كتاب تبصره علامه را به صورت شعر درآورده و نام اين اثر را «الجوهرة» گذاشته است. از معروفترين اثر ايشان كتاب رجال است كه به «رجال ابنداود» شهرت دارد. ايشان در سال 647 هجرى متولد شد و سرانجام در سال 740 هجرى دار فانى را وداع گفت.5 ـ فاضل آبى
عزالدين حسنبن ابىطالب يوسفى آبى معروف به فاضل آبى از شاگردان مشهور محقق و علامه حلّى بود1. علامه بحرالعلوم در كتاب رجالى خود وى را محققى با فقاهت بسيار قوى معرفى مىكند. وى كه اهل روستايى نزديك شهر ساوه به نام «آوه» بوده، بعد از اينكه از حوزه حلّه و عظمت آن مطلع گشت رنج سفر و غربت را بر خود هموار كرده و براى تحصيل علوم اسلامى به حلّه مىرود. ايشان در حلّه بعد از تحصيل علوم مقدماتى، توفيق1. سيدمحسن امين، اعيان الشيعه، ج4، ص631، و شيخ آقا بزرگ تهرانى، طبقات اعلام الشيعه، ج7، ص 38.