اندیشه سیاسی محقق حلی نسخه متنی

برجاى مانده است. برخى از شرح حال‏نگاران، كتاب «الاربعين من الاربعين» را نيز به وى نسبت داده‏اند.

8 ـ سيد غياث‏الدين عبدالكريم‏بن طاووس

سيدغياث‏الدين عبدالكريم‏بن احمدبن موسىبن طاووس از رجاليون، فقها، ادبا و اجلّه سادات حلّه در قرن هفتم است. وى در علم انساب تبحرى خاص داشته و مدتى رئيس سادات علوى و در اصطلاح «نقيب النقبا»ى سادات بوده است. در احوالات او آمده كه قرآن را در سن يازده سالگى حفظ كرده است. مرحوم خوانسارى وى را چنين مىستايد:

آقاى ما، امام بزرگوار، فريادرس دين، فقيه، نَسَب شناس، نحوى، آشنا به عروض، زاهد، عابد، كسى كه رياست سادات به او منتهى مىشود و يگانه دوران...1.

از تأليفات ايشان مىتوان كتاب‏هاى «الشمل المنظوم فى مصنّفى العلوم» و «فرحة الغرى بصرحة الغري» را نام برد.

خاندان ابن‏طاووس از خاندان‏هاى دانشمند شهر حلّه، در قرن هفتم به شمار مىروند. سيدعبدالكريم‏بن طاووس در فضل و اخلاقِ پسنديده زبانزد خاص و عام بود و با وجود دانشمندان و فقيهان بسيارى در اين خاندان، لقب «سيد بن طاووس» به ايشان اطلاق مىشود و اين، نشان از معروفيت و اعلميت ايشان دارد.

9ـ محمدبن علىبن طاووس

جلال‏الدين محمدبن رضىالدين علىبن طاووس از فضلا و فقهاى قرن هفتم و از شاگردان مشهور محقق حلّى است. وى بعد از پدر رياست سادات را بر عهده داشت. پدرش، رضىالدين على نيز از فقها و معاصران محقق حلّى و مؤلف كتاب «كشف المحجّة» مىباشد. ايشان اين كتاب را به عنوان وصيت خود به فرزندش، محمد، مىنگارد2. رضىالدين على بعد از

1. محمدباقر خوانسارى، روضات الجنات، ج4، ص221.

2. شيخ آقابزرگ تهرانى، طبقات اعلام الشيعه، ج4، ص164.