كعبه در آيينه شعر
محمد شجاعى منطقى رازىاولين شاعر پارسى گويى كه نام «كعبه» در اشعار وى آمده، «ابو محمد منصور على منطقى رازى» شاعر بزرگ ذولسانين قرن چهارم هجرى است. عوفى در «لباب الألباب» و نظامى عروضى در «چهار مقاله»، او را از شاعران مشهور آل بويه مى دانند. او مدّاح صاحب بن عباد وزير فخر الدوله ديلمى بوده و به تازى و پارسى شعر سروده است. وى ظاهراً در بين سالهاى 367 تا 380; همان سالى كه بديع الزمان همدانى خدمت صاحب عباد رفت، فوت كرده است. منطقى از قديمترين شاعران پارسى گوى عراق به حساب مى آيد و استادى و مهارت از فحواى اشعارش نمايان است. از احوالش بيش از اين نمى دانيم. هشتاد و چهار بيت شامل سه قصيده و شش قطعه و يازده بيت مفرد از وى باقى است.
هميشه خانه ام از نيكوان زيبا روى
چو كعبه بود به هنگام كفر پر اصنام
چو كعبه بود به هنگام كفر پر اصنام
چو كعبه بود به هنگام كفر پر اصنام