واجبات حج نسخه متنی

«هيچ معبودى جز خدا نيست ، تنهاى بى شريك ، سلطنت و ستايش از آنِ اوست . زنده مى كند و مى ميراند و او بر هرچيز تواناست . معبودى جز خدا نيست . يكتاست ، به وعده اش عمل كرد و بنده اش را يارى رساند و به تنهايى گروهها (ى مشرك) را پراكنده ساخت» سپس در اين فاصله دعا كرد و سه بار آن را تكرار نمود .

آنگاه به سوى مروه فرود آمد ، تا آن كه گامهايش در ريگزار ميانِ آن وادى (بين صفا و مروه) قرار گرفت ، تا آن كه بالا رفت . رفت تا به مروه رسيد. بر فراز مروه هم، چنان كرد كه بر صفا. وپايان طوافش بر مروه بود.

119 ـ على بن نعمان در حديثى مرفوعه : اميرالمؤمنين عليه السّلام وقتى از صفا بالا مى رفت ، رو به كعبه دستهايش را بالا مى برد و مى گفت :

«خدايا! همه گناهان مرا ببخشاى ، اگر باز هم گناه كردم ، تو هم باز ببخشاى ، تو بخشاينده مهربانى . خدايا با من چنان كن كه تو شايسته آنى ، اگر آنگونه كه تو شايسته آنى با من رفتار كنى ، مرا مى آمرزى و اگر عذابم كنى ، تو از عذابم بى نيازى ، ولى من به رحمت تو نيازمندم . اى آن كه به رحمت او محتاجم! بر من رحم كن . خدايا با من چنان مكن كه من شايسته آنم ، كه اگر چنين كنى عذابم خواهى كرد ، بى آن كه بر من ستم كنى . در حالى هستم كه از عدل تو پروا دارم و از ستمت نمى ترسم ، اى دادگرِ بى ستم ، بر من رحم كن» .

120 ـ محمد بن عمر بن يزيد ، از برخى اصحاب خود نقل مى كند : پشت سر امام كاظم عليه السّلام بالاى صفا يا مروه بودم و او بيش از اين دو سخن ، چيزى نمى گفت:

«خدايا از تو مى خواهم حسن ظنّ به خودت را در هرحال و نيّت صادق در توكّل بر تو را» .

121 ـ امام صادق عليه السّلام : هركه خواهد ثروتش افزون شود ، ايستادن بر صفا و مروه را طول دهد .

122 ـ امام صادق عليه السّلام : ميان صفا و مروه منشين، مگر از روى خستگى.