1. شيخ در تهذيب الأحکام، نظر شيخ صدوق را بدون ذکر نام وى نقل کرده و اين به معناى پذيرش نظريه ايشان است. ولى در استبصار، که پس از تهذيب نوشته شده82 ديدگاه شيخ صدوق را نپذيرفته و دو توجيه ديگر براى روايت يادآور شده و کلام شيخ صدوق را به عنوان تأويلى، پس از دو توجيه خود بيان کرده است. 2. معلوم نيست چرا شيخ طوسى هيچ گونه اشاره اى به آيه قرآن نکرده است؟ آيا خبر موافق با ظاهر قرآن، حمل بر تقيّه مى شود و خبر مخالف آن، به غير تقيه و بر بيان واقع حمل مى شود؟ آيا احتمال دارد که ائمه(ع) کلامى خلاف ظاهر قرآن گفته باشند و همان ظاهر خلاف قرآن نيز مراد آنان باشد؟ مگر آنان نگفته اند: (ما خالف القران لم نقله.)83. آيا مخالف قرآن، شامل مخالف ظاهر قرآن نمى شود؟ آيا اين گونه احاديث، در حدّ استفاضه يا تواتر نيست؟ به همين جهت است که پيش از اين گفته شد در اين مسأله جاى تمسک به روايات نيست، زيرا روايات ديگرى به صورتى کلّى اين گونه روايات را از حجيّت مى اندازند، رواياتى که مى گويند: (ما با قول پروردگارمان مخالفت نمى کنيم) و (ما مخالف قرآن نمى گوييم) اساس اين روايات را زير سؤال مى برند و اگر امر داير باشد، بين زير سؤال رفتن اين چند روايت يا زير سؤال رفتن ظاهر قرآن، اوّلى سزاوارتر است. مگر همان گونه که پيش از اين گفته شد و سيد مرتضى نيز نظر داده بود، روايات حمل شود بر اين که: زمينها و منزلها به زنان داده نمى شود، ولى قيمت آنها به آنان داده مى شود که اين احتمال، در روايات مى رفت و باتقويت اين احتمال، مى توان از ناسازگارى آيه قرآن و روايات جلوگيرى کرد; زيرا بر فرض ثبوت ناسازگارى، روايات بايد کنارگذاشته شوند، نه ظاهر قرآن.
لطفا منتظر باشید ...
