بررسى فقهى و حقوقى تجديد نظرخواهى و نقض آراى قضايى
سيد حسين هاشمىنوشتارى كه پيش روى داريد, در دو بخش سامان يافته است.
در بخش نخست از سه گزاره سخن خواهيم گفت:
1. قاضى پس از دادن رأى به گمان مى افتد, نه در درستى رأى يقين دارد و نه در نادرستى آن.
در اين جا سخن در اين است كه آيا بايد رأى را در خور اجرا بداند و يا اين كه رأى خود را باطل اعلام بدارد و بر اساس رأى جديد رأى بدهد.
2. قاضى رأى دهنده و يا قاضى ديگر, پى به اشتباه آشكار و روشن رأى مى برد.
بحث مهم در اين گزاره در تفسير فقهى بند 1 و2 ماده 18 قانون تشكيل دادگاههاى عمومى و انقلاب, انجام مى گيرد; يعنى درباره (اشتباه بيّن) . بناست كه به دست آوريم معيار كشف اشتباه از نظر فقهى چيست؟