تاثير داروي اومالنريوماب در رينيت آلرژيك, درماتيت آلرژيك, آلرژي Peenut
نكات باليني:
رينيت آلرژيك:
رينيت آلرژيك توسط واكنش ازدياد حساسيت تيپ 1 ايجاد مي شود. در اين واكنش سيستم ايمني فرد آنتي بادي براي يك آلرژي ايجاد مي كنند. علايم رينيت آلرژيك, شامل احتقان بيني, خارش بيني, عطسه, آبريزش بيني و خارش و آبريزش چشم ها مي باشند. رينيت آلرژيك به عنوان يك ريسك فاكتور آبريزش براي بروز آسم در بزرگسالان مي باشد و اكثريت بيماران آسمي داراي رينيت آلرژيك نيز بوده و هر دو بيماري فوق توسط فرايندهاي التهابي مشاهده مي شوند. گرده هاي درختان و چمن ها و هاگها مي توانند سبب تشديد رينيت آلرژيك فصلي شوند. رينيت آلرژيك (Prennial) درحداقل 9 ماه از سال رخ داده و ممكن است توسط dust mite, پشم حيوانات و هاگهاي گلهاي درون ساختمان تشديد شوند. درمان اوليه رينيت آلرژيك به پرهيز از آلرژن استوار است. از آنجا كه اجتناب از آلرژن ممكن است امكان پذير نباشد, استفاده از داروها از جمله كورتيكواستروئيدهاي داخل بيني, انتي هيستامين ها, ضد اختناق ها, كرومولين سديم و ايمنوتراپي امكان پذير است. با اين وجود در برخي موارد علي رغم درمان دارويي, اختلال فوق همچنان باقي خواهد ماند. توانايي داروي اوماليزيوماب در مهار پيوند IGE به ماست سل ها و بازوفيل ها مي تواند سبب كاهش علايم رينيت آلرژيك شده و يك روش درماني مناسب براي بيماران مقاوم بر درمانهاي ديگر به شمار مي آيند. در تحقيقات گازاله و همكاران توانايي اين دارو در 536 بيمار مبتلا به رينيت آلرژيك مورد بررسي قرار گرفت. به اين بيماران 50-150- و يا 300 ميلي گرم دارو و يا دارونما تجوير شد. تجويز دارو بر اساس ميزان IGE بيمار و به صورت زير جلدي بوده است. بيماران با IGE (151-700 IU/ml) چهار مرحله درماني در يك دوره سه هفته اي دريافت نموده و براي بيماران با IGE (30-150 IU/ml) سه مرحله درماني براي يك دوره چهار هفته اي دارو تجويز شد. ميزان علايم مربوط به بيني در گروهي كه دارو اوماليزيوماب (300ميلي گرم) مصرف مي كرده اند., در مقايسه با افرادي كه دارو مصرف مي كرده اند كمتر بوده است. در تحقيقات چروينسكي و همكاران ميزان كارآيي, بي خطري و قابليت تحمل دارو اوماليزيوماب در درمان باIGE (151-700 IU/ml چند ساله در 16 هفته در 289 بيمار مورد بررسي قرار گرفت, ميزان بهبودي در افرادي كه دارو مصرف مي كردند در رابطه با آناني كه دارونما استفاده مي كرده اند به صورت معني داري افزايش يافته است.
درماتيت آلرژيك :
درماتيت آلرژيك به عنوان يك واكنش ازدياد حساسيت با واسطه سلولي است كه در اثر تماس پوستي با يك ماده مثل فلز نيكل, كبالت و ياسديم گلدتيوسولفات ايجاد مي شود. بثورات پوستي حاد به صورت اريتم ماكولار و پاپولها, وزيكول ها, ادم و يا بولا (bullae) ظاهر مي شوند. درماتيت آلرژيك مزمن مي تواند با پوسته پوسته شدن و يا به صورت درماتيت (fissure) با يا بدون پاپولووزيكولاسيون مشخص گردد. اين اختلال معمولاً در تماس هاي شغلي ايجاد مي شود. در اين بيماري بايد به تشخيص آلرژن پرداخته و نسبت به دوري از آن اقدام نمود. درمان به صورت علامتي بوده و به صورت استفاده از آلومينيوم موضعي, ضد خارش هاي موضعي, آنتي هيستامين هاي خوراكي, گلوكوكورتيكوئيدهاي موضعي يا خوراكي و رادياسيون فوق بنفش تجويز مي شود.