داروهاي نامحلول با جذب كم را به كمك فناوري نانوسوسپانسيون سازي مي توان به فرمولاسيون هاي دارويي كارآمد تبديل كرد. قسمت اعظم تركيبات شيميايي جديدي كه به منظور ساخت داروهاي جديد سنتز مي شوند، نامحلول و يا كم محلول در آب هستند و بنابراين جذب كمي نيز دارند و اين مسئله مانع بزرگي در برابر ساخت فرمولاسيون هاي كارآمد از اين تركيبات بشمار مي رود. استفاده از روشهاي كمپلكس سازي با استفاده از موادي مانند سيكلودكسترين كه در اين روشها مقدار زيادي از اين عوامل بكار مي رود در فرمولاسيون هايي مانند فرمولاسيون هاي تزريقي و چشمي که نياز به استفاده از مقادير زيادي دارو در ساخت فرمولاسيون مي باشد، مناسب نيستند. در روشهاي مرسوم ديگر كه در آن ها از كمك حلال ها استفاده مي شود نيز مسموميت بروز مي كند. نانوسوسپانسيون ها راه حل جديدي براي استفاده از اين داروها ارائه كرده اند. نانوسوسپانسيون ها نوعي توزيع كلوئيدي ذرات خالص داروها در اندازه هاي كوچكتر از ميكرون مي باشند كه با استفاده از سورفكتانت ها پايدار شده اند. با اين توضيح، اين سيستم هاي ذره اي از نانوذرات كه حاملهاي كلوئيدهاي پليمري حاوي دارو هستند و از نانوذرات روغني جامد كه حامل هاي روغني دارويي مي باشند، متفاوت هستند. از نانوسوسپانسيون ها براي فرمولاسيون داروهايي كه هم در آب و هم در روغن ها نامحلول هستند نيز مي توان استفاده كرد. داروهايي كه انرژي بلوري بالايي دارند، نقطه ذوب بالا داشته و حلاليت آن ها كاهش مي يابد. استفاده از فناوري نانوسوسپانسيون ها باعث فراهم آمدن امكان استفاده از اين داروها بدون نياز به استفاده از كمك حلالها مي گردد. به كمك اين فناوري دارو در حالت بلوري مدنظر نگهداري شده، در حالي كه اندازه ذرات آن كاهش يافته و اين نكته باعث افزايش سرعت انحلال و افزايش جذب دارو مي گردد. در حقيقت نانوسوسپانسيون ها باعث ايجاد فرآورده هاي پايدار از لحاظ شيميايي و فيزيكي مي گردند. اين فراورده ها را به دو روش كلي رسوب گذاري و آسياب كردن مي توان تهيه كرد. در هر دو مورد سطوح جديد تشکيل شده و انرژي آزاد سيستم افزايش يافته و امكان تجمع ذره اي و گلوله شدن ذرات فراهم مي شود كه براي جلوگيري از اين مسئله به آن سورفكتانت اضافه مي كنند.
روشهاي ساخت نانوسوسپانسيون ها
هموژناسيون: در اين روش سوسپانسيون تحت فشار از يك دريچه داراي منافذ نانو عبور داده مي شود. اين كار باعث تشكيل حبابهايي از آب شده كه هنگام خروج از دريچه ها متلاشي شده و باعث شكسته شدن ذرات مي گردند. آسياب كردن مرطوب (Wetmilling): در اين روش داروي مورد نظر در حضور يك سورفكتانت به كمك آسياب خرد مي شود. از روشهاي ديگر، اسپري کردن محلول دارويي حاوي حلال آلي فرار درون يك محلول آبي گرم مي باشد. در روش تبخير سريع حلال، رسوب دارويي در حضور يك سورفكتانت ايجاد مي شود. روش تعيين مشخصات نانوسوسپانسيون ها: براي مطالعه ميزان رشد ذره اي در نانوسوسپانسيون ها از روش Field emission low voltage scanning electron استفاده مي شود. با اين روش امكان تصويربرداري از ذرات منفرد فراهم مي شود. روش تصويربرداري نيروي اتمي براي ارزيابي شكل ذره استفاده مي شود. ارزيابي سرعت رسوب گذاري نزديك مادون قرمز و كنترل همزمان اندازه ذره اي با استفاده از روشهاي Differential scanning calorimetry و X ray diffraction polymorph stability قابل انجام است. توزيع اندازه ذره اي به روش Thawcycling و تلاطم مكانيكي و سانتريفوژ قابل اندازه گيري است. علاوه بر آن، امكان تزريق و همچنين استريل بودن و پيروژن بودن (فاقد هرگونه عامل تب زا) نانوسوسپانسيون ها نيز بايستي مورد بررسي قرار گيرد. بررسي پايداري نانوسوسپانسيون ها: عدم تغيير ساختار بلوري بين ماده خام و ذرات سوسپانسيون شده قبل و بعد از هموژناسيون مويد عدم بروز هرگونه تغيير است. فرمولاسيون هاي ناپايدار را مي توان ليوفيليزه كرد و مي توان نانوسوسپانسيون ها را بدون هيچگونه تغييري در اندازه ذره اي دوباره ساخت. هيچ گونه تغييراتي حتي بعد از استريليزاسيون با بخار و استفاده از گرما در اين فرمولاسيون ها بروز نمي كند. به اين ترتيب پايداري فرمولاسيون نانوسوسپانسيون ها را تا دو سال مي توان افزايش داد. كاربرد نانوسوسپانسيون ها: از نانوسوسپانسيون هاي خوراكي بطور اختصاصي براي افزايش سرعت و ميزان جذب داروها استفاده شده است. علاوه بر آن افزايش سرعت اثر داروها، كاهش دفع دارو، افزايش دوز موثر دارو و كاهش تحريك پذيري معده نيز گزارش شده است. براي دارورساني به ريه ها، افشانه ها داراي ذرات ريز دارويي مي باشند اما از مشكلات اين سيستمهاي دارورساني توزيع ناهمگون ذرات دارويي در قطرات حامل آن ها است. نانوسوسپانسيون ها اين مشكل را با افزايش تعداد ذرات در هر قطره برطرف ساخته اند و به اين شكل سرعت اثر داروها و ميزان جذب آن ها نيز افزايش يافته است. از نانوسوسپانسيون ها براي انتقال مقادير زيادي از داروهاي كم محلول در آب به مغز همراه با كاهش عوارض جانبي داروها نيز مي توان استفاده كرد. به اين ترتيب، نانوسوسپانسيون ها در انواع مختلف روشهاي تجويز داروها از جمله: روشهاي تزريقي، خوراكي، موضعي، ريوي و انتقال هدفمند دارويي كاربرد دارند. در مجموع، نانوسوسپانسيون ها نه تن ها مشكل حلاليت داروها را برطرف كرده اند بلكه با تغيير فارماكوكينتيك داروها، باعث بهبود كارايي و عوارض جانبي آن ها نيز گرديده اند.
لطفا منتظر باشید ...
