سيري در حديث شناسي، فقه، فلسفه و عرفان امام خميني(س)
اشاره: امام كه لحظه لحظؤ حياتش، به ما راه و رسم چگونه بودن را ميآموزد، كلامش به مثابه ابزاري است براي پي بردن به راز خلقت و شناخت جهانبيني اسلام، و عرفانش خط بطلاني است بر انديشهها و پندارهاي صوفي مآبانه و... براستي كه سخن در برابر عظمت آرمانها و انديشههاي والاي اين مرد بزرگ تاريخ و تحليل و بررسي مجموعه ديدگاههاي معظم له كاري است بس دشوار.و ما به بهانه نوشيدن جرعهاي از اين چشمه جوشان علم و معرفت، هر از چندگاه نشستي با اساتيد حوزه، صاحبنظران و شاگردان و رهروان طريقش، ترتيب داده و در ارتباط با ابعاد مختلف علوم و معارف اين انديشمند بزرگ اسلام به بحث و بررسي ميپردازيم.در اين شماره با استاد محمد حسن احمدي يزدي پيرامون تاليفات امام، گفتگويي ترتيب داديم كه در ادامؤ مشروح آن از نظرتان ميگذرد.به طور كلي كسي كه ميخواهد اسلام را شناخته و ابعاد گوناگون آن را در جهات مختلف اجتماعي، سياسي و انسانشناسي تعقيب كند، بايد علومي را كه در اين رابطه مطرح شده يا احياناً با آن تماس دارد بررسي نموده و به آنها توجه داشته باشد. حضرت امام ـ رضوان اللّه تعالي عليه ـ به دليل آنكه نظرات بسياري در اين رابطه داشتهاند و در حقيقت يك فقيه كامل و اسلامشناس عالي بودهاند، تمام علوم مربوط به اسلام را يا در حد تخصص و يا به نحو گذرا مورد بررسي قرار داده بودند، آنكه عرض ميكنم در حد تخصص يا گذرا به اين دليل است كه كسب اطلاعات گذرا در برخي علوم مرتبط با اسلام و اسلامشناسي كافي ميباشد و نيازي به تخصص آنچناني نيست؛ اما بعضي از علوم نيز وجود دارد كه انسان ميبايد علاوه بر اطلاع، در زمينؤ آنها تخصص كامل نيز داشته باشد. فرض كنيد رياضيات يك علمي است كه ابعاد مختلف و اقسام گوناگونش از حساب و هندسه و هيات و موسيقي و جهات ديگر گرفته تا لگاريتم و جبر، تا حدودي با اسلامشناسي مرتبط ميشود. و اتفاقاً يكي از مسايل بسيار جالب اين است كه حضرت امام ـ رضوان اللّه تعالي عليه ـ (عليرغم اينكه عدؤ زيادي به اين بخش توجه كمتري دارند) آثاري در زمينؤ رياضي دارند در مباحث فقهي نظير قبله، مسايل ماه، ماهشناسي (تشخيص اوايل ماه در ماه مبارك رمضان و شوال و...) افقشناسي و وقتشناسي كه به مباحث رياضي و علي الخصوص هيات مربوط است. در هيات اصطلاحي راجع به ستارهشناسي وجود دارد كه احياناً ستاره را علامت قبلهشناسي قرار ميدادند. مرحوم آيتاللّه العظمي بروجردي ـ اعلي اللّه مقامه ـ يك علامتي را به عنوان قبلهشناسي ذكر كردهاند. حضرت امام(س) از مرحوم آيتاللّه العظمي حاج سيد ابوالحسن رفيعي قزويني كه استاد هيات و بلكه معقول بوده و در فقه نيز استاد بودهاند و عالم جامعي به شمار ميآمدند، (بر عروه هم حاشيهاي دارند) در بعضي جهات استفادههايي كرده بودند. ايشان با دست خط خودشان خطاب به مرحوم رفيعي قزويني(ره) اول ميفرمايند: "الي حضرة الاستاد العلامه الرفيعي..." و بعد ميفرمايند وجهي را كه مرحوم آقاي بروجردي(ره) در اينجا مورد فتوا قرار دادهاند و اين را به عنوان يكي از علايم قبلهشناسي منظور فرمودند چيست؟ مرحوم آيتاللّه العظمي رفيعي قزويني(ره) پاسخ ميدهند كه چرا به اين صورت است و عللش چيست.