لطفا منتظر باشید ...
ابن شقير
جلد: 4نويسنده: حسن يوسفي اشکوري شماره مقاله:1383اِبْن ِ شُقَيْر، ابوالفتح شرف الدين نصرالله بن عبدالمنعم بن نصرالله ابن حواري تنوخى دمشقى (604 -673ق /1207-1274م ) محدث و اديب حنفى مذهب . يونينى درگذشت او را در 683ق دانسته است (تقى الدين ، 974). وي در دمشق زاده شد و در همانجا علم آموخت و سپس به قصد شنيدن حديث به مصر و بغداد سفر كرد (ابن ابى الوفاء، 2/197؛ تقى الدين ، همانجا). از مشايخ او در حديث ابوالفتح بكري و داوود بن مُلاعب و از راويان او دمياطى ، ابن خباز، دواداري و قاضى القضاة ابن صصري را مى توان نام برد (ابن شاكر، 4/186). ابن ابى الوفا او را ثقه شمرده است . لازم به ذكر است كه ابن عماد (5/341) او را حنبلى دانسته است كه درست به نظر نمى رسد. ابن شقير در 659ق /1261م كه ابن خلكان به قاضى القضاتى دمشق منصوب شد (نك: ابن خلكان ، 7/258) اوقاف مدرسه را در دست داشته و همين امر موجب بروز اختلافى بين آنان شده است . او در اواخر عمر مسجدي در دمشق در حوالى «طواحين الاشنان » بنا نهاد (ابن شاكر، همانجا). دست نوشته اي از وي در پايان كتاب الذرية الطاهرة (دولابى ، 169) وجود دارد كه آن را در 669ق /1270م در همان مسجد نوشته است . ابن شقير ذوق شاعري نيز داشته است (نك: ابن بى الوفاء، ابن شاكر، همانجاها؛ ابن عماد، 5/341-342). وي در دمشق درگذشت (تقى الدين ، همانجا).آثار
به گفتة ابن شاكر (همانجا) او داراي آثار متعددي است ، اما تنها عنوان دو كتاب او ياد شده است :1. مختصر كتاب الفتن اثر نعيم بن حمّاد، كه نسخة خطى آن در كتابخانة ظاهريه موجود است
GAS,) )؛ I/105 2. كتاب ايقاط الوسنان ، در فضيلت شام كه نسخه اي از آن به خط مؤلف نزد ابن شاكر (همانجا) موجود بوده است .
