لطفا منتظر باشید ...
شماره مقاله:4257
باباكَمال‌ِ جُنْدي، صوفى بزرگ سلسلة كبرويه. نام و نسب و تاريخ و محل
ولادت و وفات او معلوم نيست؛ تنها با دانستن اينكه استاد او شيخ نجم‌الدين
كبري در 618ق/1221م به دست مغولان كشته شده، مى‌توان احتمال داد كه
باباكمال در نيمة دوم سدة 6 و نيمة اول سدة 7ق زندگى مى‌كرده است.
از مهم‌ترين وقايع زندگانى باباكمال، سفرش به تركستان در مقام خليفگى
نجم‌الدين كبري است، بدين شرح كه نجم‌الدين كبري خرقه‌اي به وي داده، و
او را روانة تركستان ساخته است تا آن را به مجدالدين احمد، فرزند مولانا
شمس‌الدين مفتى كه از مريدان شيخ بوده است، بپوشاند و به تربيت معنوي او
بپردازد. مجدالدين احمد از تأثير تعليم و هدايت باباكمال در سير و سلوك به
مراتب عالى رسيد (خوارزمى، 1/127-129؛ جامى، 435). به گزارش منابع،
شمس‌تبريزي و فخرالدين عراقى هر دو به باباكمال ارادت مى‌ورزيده، و از ارشاد
و هدايت او بهره‌ور شده‌اند (خوارزمى، 1/131؛ ابن كربلايى، 1/219، 2/328؛
معصوم‌عليشاه، 2/317).
مآخذ: ابن كربلايى، حافظ حسين، روضات الجنان، به كوشش جعفر سلطان القرايى،
تهران، 1344-1349ش؛ جامى، عبدالرحمان، نفحات الانس، به كوشش محمود عابدي،
تهران، 1370ش؛ خوارزمى، حسين، جواهرالاسرار، به كوشش محمدجواد شريعت،
اصفهان، مشعل؛ معصوم‌عليشاه، محمدمعصوم، طرائق الحقائق، به كوشش محمدجعفر
محجوب، تهران، 1318ش.
فاطمه سلمان‌زاده
