سوره ابراهيم {اين سوره در مكه نازل شده و داراى 52 آيه است} - ترجمه قرآن نسخه متنی ترجمه

ايشان در برابر خدا هيچ نگه دارنده‏اى نيست

35- وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده [اين است كه] از زير [درختان] آن نهرها روان است ميوه و سايه‏اش پايدار است اين است فرجام كسانى كه پرهيزگارى كرده‏اند و فرجام كافران آتش [دوزخ] است

36- و كسانى كه به آنان كتاب [آسمانى] داده‏ايم، از آنچه به سوى تو نازل شده شاد مى‏شوند و برخى از دسته‏ها كسانى هستند كه بخشى از آن را انكار مى‏كنند بگو «جز اين نيست كه من مأمورم خدا را بپرستم و به او شرك نورزم به سوى او مى‏خوانم و بازگشتم به سوى اوست»

37- و بدين سان آن [قرآن] را فرمانى روشن نازل كرديم، و اگر پس از دانشى كه به تو رسيده [باز] از هوسهاى آنان پيروى كنى، در برابر خدا هيچ دوست و حمايتگرى نخواهى داشت

38- و قطعاً پيش از تو [نيز] رسولانى فرستاديم، و براى آنان زنان و فرزندانى قرار داديم و هيچ پيامبرى را نرسد كه جز به اذن خدا معجزه‏اى بياورد براى هر زمانى كتابى است

39- خدا آنچه را بخواهد محو يا اثبات مى‏كند، و اصل كتاب نزد اوست

40- و اگر پاره‏اى از آنچه را كه به آنان وعده مى‏دهيم به تو بنمايانيم، يا تو را بميرانيم، جز اين نيست كه بر تو رساندن [پيام] است و بر ما حساب [آنان]

41- آيا نديده‏اند كه ما [همواره] مى‏آييم و از اطراف اين زمين مى‏كاهيم؟ و خداست كه حكم مى‏كند براى حكم او باز دارنده‏اى نيست، و او به سرعت حسابرسى مى‏كند

42- و به يقين، كسانى كه پيش از آنان بودند نيرنگ كردند، ولى همه تدبيرها نزد خداست آنچه را كه هر كسى به دست مى‏آورد مى‏داند و به زودى كافران بدانند كه فرجام آن سراى از كيست

43- و كسانى كه كافر شدند مى‏گويند «تو فرستاده نيستى» بگو «كافى است خدا و آن كس كه نزد او علم كتاب است، ميان من و شما گواه باشد»

سوره ابراهيم {اين سوره در مكه نازل شده و داراى 52 آيه است}

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

1- الف، لام، راء كتابى است كه آن را به سوى تو فرود آورديم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاريكيها به سوى روشنايى بيرون آورى به سوى راه آن شكست ناپذير ستوده

2- خدايى كه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن اوست، و واى بر كافران از عذابى سخت

3- همانان كه زندگى دنيا را بر آخرت ترجيح مى‏دهند و مانع راه خدا مى‏شوند و آن را كج مى‏شمارند آنانند كه در گمراهى دور و درازى هستند

4-و ما هيچ پيامبرى را جز به زبان قومش نفرستاديم، تا [حقايق را] براى آنان بيان كند پس خدا هر كه را بخواهد بى‏راه مى‏گذارد و هر كه را بخواهد هدايت مى‏كند، و اوست ارجمند حكيم

5- و در حقيقت، موسى را با آيات خود فرستاديم [و به او فرموديم] كه قوم خود را از تاريكيها به سوى روشنايى بيرون آور، و روزهاى خدا را به آنان يادآورى كن، كه قطعاً در اين [يادآورى]، براى هر شكيباىِ سپاسگزارى عبرتهاست

6- و [به خاطر بياور] هنگامى را كه موسى به قوم خود گفت «نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد، آنگاه كه شما را از فرعونيان رهانيد، [همانان] كه بر شما عذاب سخت روا مى‏داشتند، و پسرانتان را سر مى‏بريدند و زنانتان را زنده مى‏گذاشتند، و در اين [امر] براى شما از جانب پروردگارتان آزمايشى بزرگ بود

7- و آنگاه كه پروردگارتان اعلام كرد كه اگر واقعاً سپاسگزارى كنيد، [نعمت] شما را افزون خواهم كرد، و اگر ناسپاسى نماييد، قطعاً عذاب من سخت خواهد بود»