ترجمه قرآن نسخه متنی

خداوند است، برايتان بهتر است‏

96- آنچه نزد شماست، به پايان مى‏رسد و آنچه نزد خداوند است، پاينده است، و به كسانى كه شكيبايى‏ورزيده‏اند، به بهتر از آنچه كرده‏اند پاداششان را مى‏پردازيم‏

97- هر كس از مرد يا زن كه كار نيك كند و مؤمن باشد، به زندگانى پاك و پسنديده‏اى زنده‏اش مى‏داريم و به بهتر از آنچه كرده‏اند پاداششان را مى‏پردازيم‏

98- پس چون خواهى قرآن بخوانى، از [شر] شيطان مطرود به خداوند پناه ببر

99- آرى او بر كسانى كه ايمان آورده‏اند و بر پروردگارشان توكل كرده‏اند، دست ندارد

100- سلطه او فقط بر كسانى است كه دوستدارش هستند و كسانى كه به خداوند شرك مى‏ورزند

101- و چون آيه‏اى را به جاى آيه ديگر آوريم -و خداوند به آنچه نازل كرده است، آگاه‏تر است- گويند تو فقط افترازنى، چنين نيست بلكه بيشترينه‏شان در نمى‏يابند

102- بگو آن را روح‏القدس [جبرئيل‏] به راستى و درستى از سوى پروردگارت نازل كرده است، تا مؤمنان را ثابت‏قدم بدارد و براى مسلمانان رهنمود و بشارتى باشد

103- و به خوبى مى‏دانيم كه ايشان مى‏گويند همانا بشرى او را آموزش مى‏دهد [حاشا، چرا كه‏] زبان كسى كه اينان كژانديشانه ادعا مى‏كنند، گنگ و بيگانه است و اين زبان [زبان قرآن‏] عربى [شيوا و] روشن است‏

104- كسانى كه به آيات الهى ايمان ندارند، خداوند هدايتشان نمى‏كند و عذابى دردناك [در پيش‏] دارند

105- جز اين نيست كه دروغ‏پردازى را كسانى مى‏كنند كه به آيات الهى ايمان ندارند و اينان دروغگو هستند

106- هر كس كه بعد از ايمانش به خداوند كفرورزد [بازخواست شود] مگر كسى كه وادار شود، و دلش به ايمان آرام و استوار باشد، ولى كسانى كه دل بر كفر نهاده باشند، خشم خداوند بر آنان است و عذابى سهمگين [در پيش‏] دارند

107- اين از آن است كه ايشان زندگى دنيا را از آخرت خوشتر دارند، و خداوند خدانشناسان را هدايت نمى‏كند

108- اينان كسانى هستند كه خداوند بر دلها و گوشها و ديدگانشان مهر نهاده است و اينانند كه غافلند

109- حقا كه ايشان در آخرت زيانكارند

110- از سوى ديگر، پروردگارت در حق كسانى كه پس از شكنجه ديدن، هجرت كردند، سپس به جهاد پرداختند و شكيبايى پيشه كردند، بدان كه پروردگارت پس از آن آمرزگار مهربان است‏

111- روزى [فرارسد] كه هر كس [فقط] به دفاع از خويش بپردازد، و جزاى هركسى بر وفق كارى كه كرده است، تمام و كمال داده شود، و بر ايشان ستم نرود

112- و خداوند [اهل‏] شهرى را مثل زند كه امن و آسوده به سر مى‏برد و روزى آن از هر سو به خوشى و فراوانى مى‏رسيد، آنگاه به نعمتهاى الهى كفران‏ورزيد، و سپس خداوند به كيفر كار و كردارشان بلاى فراگير گرسنگى و ناامنى را به آنان چشانيد

113- و به راستى كه پيامبرى از خودشان به سوى آنان آمد، آنگاه او را دروغ‏زن انگاشتند، و سرانجام در حالى كه ستمكار [مشرك‏] بودند، عذاب آنان را فرو گرفت‏

114- از آنچه خداوند روزيتان كرده است، حلال و پاكيزه بخوريد، و اگر فقط او را مى‏پرستيد، بر نعمت الهى شكر كنيد

115- بدانيد [كه خداوند] بر شما مردار و خون و گوشت خوك و آنچه نامى جز نام خدا [به هنگام ذبحش‏] برده باشند، حرام كرده است، اما اگر كسى درمانده شود، و تجاوزكار و زياده خواه نباشد [و از آنها بخورد، بداند كه‏] خداوند آمرزگار مهربان است‏

116- و با هر دروغى كه به زبانتان مى‏آيد، مگوييد كه اين حلال است و اين حرام، تا بر خداوند دروغ بسته باشيد، زيرا كسانى كه بر خداوند دروغ ببندند رستگار نمى‏شوند