ترجمه قرآن نسخه متنی

53- بگو به بندگانم سخنى را كه بهتر است بگويند، چرا كه شيطان ميان آنان را به هم مى‏زند، بى‏گمان شيطان دشمن آشكار انسان است‏

54- پروردگارتان به [احوال‏] شما داناتر است، اگر بخواهد به شما رحمت مى‏آورد يا اگر بخواهد شما را عذاب مى‏كند، و ما تو را نگهبان آنان نفرستاده‏ايم‏

55- و پروردگار تو به هر آنكه در آسمانها و زمين هست، داناتر است، و به راستى بعضى از پيامبران را بر بعضى ديگر برترى بخشيده‏ايم، و به داوود زبور عطا كرده‏ايم‏

56- بگو كسانى را كه در برابر او قائل هستيد به دعا بخوانيد، [خواهيد ديد كه‏] قادر به بلاگردانى از شما و هيچ تغيير و تحولى نيستند

57- اين كسانى كه [به ناحق به خدايى‏] مى‏خوانند، كسانى كه از همه مقرب‏ترند، خود به پروردگارشان تقرب مى‏جويند، و به رحمت او اميد دارند، و از عذاب او بيمناكند، كه از عذاب پروردگارت بايد بر حذر بود

58- و هيچ شهرى نيست مگر آنكه ما پيش از [فرارسيدن‏] روز قيامت نابودكننده يا عذاب‏كننده [اهل‏] آن به عذابى شديد هستيم، و اين امر در لوح محفوظ نگاشته شده است‏

59- و چيزى ما را از فرستادن معجزات باز نداشت مگر [همين امر] كه پيشينيان آن را تكذيب كردند، و به ثمود ماده شترى كه نشانه‏اى روشنگر بود، بخشيديم، ولى در حق آن ستم كردند و ما [اين گونه‏] معجزات را جز براى بيم دادن نمى‏فرستيم‏

60- و چنين بود كه با تو گفتيم كه پروردگارت بر همه مردمان احاطه دارد، و رؤيايى را كه به تو نمايانديم و شجره نفرين شده در قرآن را جز براى آزمون مردم قرار نداديم، و ايشان را بيم مى‏دهيم ولى جز بر طغيان شديد آنان نمى‏افزايد

61- و چنين بود كه به فرشتگان گفتيم بر آدم سجده بريد، آنگاه همه سجده بردند، جز ابليس كه گفت آيا بر كسى سجده برم كه او را از گل آفريده‏اى؟

62- [همچنين‏] گفت خواهى ديد كه همين كسى كه بر من برترى‏اش دادى اگر مرا تا روز قيامت بازپس دارى [مهلت دهى‏] همه زاد و رود او جز اندكى را از راه به در برم‏

63- [خداوند] فرمود برو كه هر كس از ايشان از تو پيروى كند، جهنم جزاى شما خواهد بود كه جزايى بسنده است‏

64- و هر كس را كه توانى از ايشان به بانگ خويش از جاى ببر و سوارگان و پيادگانت را بر سر ايشان بتاز و با آنان در اموال و اولاد شريك شو، و به آنان وعده‏[هاى رنگين‏] بده، و شيطان وعده‏اى جز فريب به آنان نمى‏دهد

65- بدان كه بر بندگان من سلطه ندارى و پروردگارت كارسازى را بسنده است‏

66- پروردگار شماست كه كشتى را براى شما در دريا روان مى‏كند تا از فضل او [روزى خويش را] بجوييد، چرا كه او با شما مهربان است‏

67- و چون در دريا بلايى دامن‏گيرتان شود، هر چه به دعايش مى‏خوانيد [و به ناحق مى‏پرستيد] جز او ناپديد مى‏گردد آنگاه چون شما را برهاند و به خشكى برساند [از او] روى بر مى‏گردانيد و انسان ناسپاس است‏

68- پس آيا ايمنيد از اينكه شما را در گوشه‏اى از خشكى به زمين فرو برد، يا بر سر شما شن‏بادى بفرستد آنگاه براى خويش نگهبانى نيابيد؟

69- يا آيا ايمنيد از اينكه بار ديگر شما را به آن [دريا] بازگرداند و بر سر شما تندبادى كشتى شكن بفرستد و شما را به خاطر كفر و كفرانتان غرقه سازد، آنگاه در اين امر براى خويش در برابر ما خونخواهى نيابيد

70- و به راستى كه فرزندان آدم را گرامى داشتيم و آنان را در خشكى و دريا [بر مركب مراد] روانه داشتيم و به ايشان از پاكيزه‏ها روزى داديم و آنان را بر بسيارى از آنچه آفريده‏ايم، چنانكه بايد و شايد برترى بخشيديم‏