ترجمه قرآن نسخه متنی

فرستد و به صورت خاك و خاشاكى سترون در آيد

41- يا آب آن [به اعماق زمين‏] فرو رود، و هرگز نتوانى بازش يافت‏

42- و [سرانجام‏] دارايى‏اش بر باد رفت، و او به خاطر هزينه‏اى كه در آن كرده بود، دست [حسرت‏] بر دست مى‏زد، و آن باغ سقفها و ديوارهايش فرو ريخته بود، و مى‏گفت كاش من هيچ كس را با پروردگارم شريك نمى‏انگاشتم‏

43- و براى او گروهى نبودند كه او را در برابر خداوند يارى دهند و انتقام گيرنده نبود

44- آنجاست كه ولايت از آن خداوند بر حق است، هموست كه خوش پاداش‏تر و بهترين بخشنده نيك سرانجامى است‏

45- و براى آنان زندگى دنيوى را به آبى مثل بزن كه آن را از آسمان نازل كنيم و به آن گل و گياه زمين آميزد، و سرانجام خرد و خوار شود كه بادها پراكنده‏اش كنند، و خداوند بر هر كارى تواناست‏

46- اموال و پسران، تجمل زندگى دنيوى است، و كارهاى ماندگار شايسته، نزد پروردگارت خوش پاداش‏تر و اميدبخش‏تر است‏

47- و روزى [آيد] كه كوهها را به حركت در آوريم و زمين را آشكار و هموار بينى و آنان را گرد آوريم و هيچ كس از آنان را فرو نگذاريم‏

48- و [آنان را] بر پروردگارت به صف عرضه دارند [فرمايد] همچنانكه نخست بار شما را آفريده بوديم [تنها و برهنه‏] نزد ما آمديد، ولى گمان مى‏كرديد كه براى شما موعد [ديدارى‏] نمى‏گذاريم‏

49- و كارنامه‏ها را در ميان آورند، آنگاه گناهكاران را از آنچه در آن است هراسان بينى، و گويند واى بر ما اين چه كتابى است كه هيچ خرد و بزرگى را فرو نگذاشته مگر آنكه بر شمرده است، و آنچه را انجام داده‏اند حاضر يابند و پروردگارت بر هيچ كس ستم روا نمى‏دارد

50- و چنين بود كه به فرشتگان گفتيم به آدم سجده بريد، همه سجده بردند مگر ابليس كه از جنيان بود و از فرمان پروردگارش سرپيچيد، آيا شما او و زاد و رودش را به جاى من به دوستى مى‏گيريد، و حال آنكه ايشان دشمنان شما هستند، ستمكاران [مشرك‏] بد جانشينى [به جاى خدا] دارند

51- آنان را در هنگام آفرينش آسمانها و زمين و آفرينش خودشان گواه نگرفتم و من آن نيستم كه گمراه‏كنندگان را به يارى بگيرم‏

52- و روزى كه فرمايد شركايى را كه براى من مى‏انگاشتيد فراخوانيد، آنگاه ايشان را بخوانند و پاسخى به ايشان ندهند، و در ميان آنان مهلكه‏اى فاصله اندازيم‏

53- و گناهكاران آتش دوزخ را ببينند و بدانند كه در آن خواهند افتاد و از آن گريزى نيابند

54- و در اين قرآن براى مردم هر گونه مثلى را گونه‏گون بيان داشته‏ايم و انسان از هر موجودى جدل‏پيشه‏تر است‏

55- و مردمان را به هنگامى كه هدايت به سويشان آمد، چيزى از ايمان آوردن و آمرزش خواهى از پروردگارشان باز نداشت، مگر آنكه سنت پيشينيان براى آنان نيز پيش آمد، يا عذاب رويا رويشان آمد

56- و ما پيامبران را جز مژده آور و هشداردهنده نمى‏فرستيم و كافران از باطل دفاع مى‏كنند كه حق را با آن ابطال كنند، و آيات من و هشدار خويش را به ريشخند گرفتند

57- و كيست ستمكارتر از كسى كه به آيات پروردگارش پند داده شود و از آن روى بگرداند و كار و كردار پيشين خود را فراموش كند، ما بر دلهايشان پرده‏هايى كشيده‏ايم كه آن [پيام‏] را در نيابند و در گوشهاى آنان سنگينى‏اى [نهاده‏ايم‏] و اگر ايشان را به سوى هدايت فراخوانى، هرگز و به هيچ وجه راه نيابند

58- و پروردگار تو آمرزگار صاحب رحمت است، اگر آنان را به خاطر آنچه كرده‏اند، فرو مى‏گرفت، عذابشان را پيش مى‏انداخت، ولى براى آنان ميعادى مقرر است كه در برابر آن پناهگاهى نمى‏يابند