26 سوره شعراء مكى، 227 آيه - ترجمه قرآن نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه قرآن - نسخه متنی

خرمشاهی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

71- و هر كس توبه كند و عمل صالح پيشه كند، حقا كه به درگاه خداوند چنانكه بايد و شايد توبه كرده است‏

72- و نيز كسانى كه در مجلس باطل حضور نيابند و چون بر امرى لغو بگذرند كريمانه بگذرند

73- و كسانى كه چون آيات پروردگارشان را فرايادشان دهند، هنگام شنيدن آن ناشنواوار و نابيناوار به سجده درنيايند

74- و كسانى كه گويند پروردگارا به ما از همسرانمان و زاد و رودمان مايه روشنى چشم ببخش، و ما را پيشواى پرهيزگاران قرار ده‏

75- اينانند كه غرفه‏هاى بهشتى را به خاطر صبرى كه [در شدايد] ورزيده‏اند، نصيب مى‏برند، و در آنجا با تحيت و سلام روبه‏رو مى‏شوند

76- جاودانه در آنند، چه نيكو جايگاه و منزلگاهى است‏

77- بگو اگر دعايتان نباشد، پروردگار من به شما اعتنايى ندارد، و به راستى كه [حقايق‏] را دروغ انگاشته‏ايد، و زودا كه [عذابتان‏] گريبانگير شود

26 سوره شعراء مكى، 227 آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان‏

1- طسم طا سين ميم

2- اين آيات كتاب روشنگرست‏

3- چه بسا تو جانت را مى‏فرسايى كه چرا [مشركان‏] مؤمن نمى‏شوند

4- اگر معجزه‏اى از آسمان بر آنان نازل مى‏كنيم، آنگاه گردنهايشان را [به تسليم‏] در برابر آن فرود خواهند آورد

5- و هيچ يادى نوپديد از سوى خداى رحمان براى آنان نيامد مگر آنكه از آن رويگردان بودند

6- به راستى كه آن را دروغ انگاشتند، زودا كه خبر [و نتيجه‏] آنچه ريشخندش مى‏كردند برايشان بيايد

7- آيا به زمين ننگريسته‏اند كه چه بسيار در آن از هر جفت ارزشمندى رويانده‏ايم‏

8- بى‏گمان در اين مايه عبرتى هست، ولى بيشترينه آنان مؤمن نيستند

9- و بى‏گمان پروردگارت پيروزمند مهربان است‏

10- و چنين بود كه پروردگارت به موسى ندا در داد كه به سوى قوم ستم‏پيشه برو

11- قوم فرعون، كه آيا پروا نمى‏كنيد؟

12- گفت پروردگارا من مى‏ترسم كه مرا دروغگو بينگارند

13- و دلم تنگ مى‏شود و زبانم گشاده نيست، پس به هارون نيز [براى همكارى‏] پيام بفرست‏

14- و آنان را بر من [ادعاى‏] گناهى هست، لذا مى‏ترسم كه مرا بكشند

15- فرمود چنين نيست معجزات ما را [همراه‏] ببريد، ما خود همراه شما شنوا هستيم‏

16- به سوى فرعون برويد و بگوييد ما پيامبر پروردگار جهانيان هستيم‏

17- براى اينكه را همراه ما بفرستى‏

18- [فرعون‏] گفت آيا تو را در كودكى در ميان خود پرورش نداديم؟ و سالهايى از عمرت را در نزد ما به سر نبردى؟

19- و كارى را كه كرده بودى كردى و تو از كافر [نعمت‏]انى‏

20- گفت آن كار را در هنگامى مى‏كردم كه از سرگشتگان بودم‏

21- آنگاه چون از شما ترسيدم از شما گريختم، سپس پروردگارم به من حكمت بخشيد و مرا از پيامبران گردانيد

22- و آيا اين نعمتى است كه بر من منت مى‏نهى كه بنى‏اسرائيل را به بردگى

/ 279