ترجمه قرآن نسخه متنی

28- اين نامه مرا ببر و نزد آنان بيفكن، سپس از آنان روى برتاب، و ببين كه چه پاسخى مى‏دهند

29- [بلقيس‏] گفت اى بزرگان نزد من نامه‏اى گرامى انداخته شده است‏

30- آن از سوى سليمان است و با نام خداوند بخشنده مهربان [آغاز مى‏گردد]

31- حاكى از اينكه بر من سركشى مكنيد و با من از در تسليم در آييد

32- [بلقيس‏] گفت اى بزرگان در كارم به من نظر دهيد [چرا كه‏] هيچ كارى را از پيش نبرده‏ام، مگر آنكه شما در آن حاضر و ناظر بوده‏ايد

33- گفتند ما نيرومندان و رزم‏آوران سهمگينى هستيم و حكم حكم توست، بنگر كه چه مى‏فرمايى‏

34- [بلقيس‏] گفت همانا پادشاهان چون به شهرى درآيند، آن را به تباهى كشند و گرانقدران اهلش را بى‏مقدار گردانند، و اينگونه عمل كنند

35- و من فرستنده هديه‏اى به سوى آنان هستم و چشم به راه اينكه فرستادگان چه پاسخى مى‏آورند

36- و چون [پيك‏] نزد سليمان آمد، [سليمان هديه را ديد و] گفت آيا به من مدد مالى مى‏رسانيد؟ بدانيد كه آنچه خداوند به من بخشيده است، از آنچه به شما بخشيده است بهتر است، آرى [مى‏بينم كه‏] شما به هديه‏تان دلخوشيد

37- به سوى آنان باز گرد [و بگو] به سر آنان لشكرى آوريم كه تاب پايدارى در برابر آن را نداشته باشند و آنان را خوار و زبون از آنجا آواره كنيم‏

38- گفت اى بزرگان كداميك از شما پيش از آنكه آنان از در تسليم نزد من آيند، تخت او را براى من مى‏آورد؟

39- عفريتى از جنيان گفت من پيش از آنكه از جايت برخيزى آن را به نزد تو مى‏آورم، و من بر اين كار توانا و درستكارم‏

40- كسى كه از "علم كتاب" بهره‏اى داشت گفت من پيش از آنكه چشمت را برهم زنى آن را به نزدت مى‏آورم [پذيرفت و آورد] و چون [سليمان‏] آن را در نزد خويش مستقر ديد، گفت اين از فضل پروردگار من است كه مى‏آزمايدم كه آيا شكر مى‏ورزم يا كفران، و هر كس شكرورزد جز اين نيست كه به سود خويش شكرورزيده است و هر كس كفران كند، پروردگارم بى‏نياز و بخشنده است‏

41- [سليمان‏] گفت تختش را در ديد او ناشناخته كنيد، تا بنگريم كه به آن پى مى‏برد يا از كسانى است كه پى نمى‏برند

42- و چون [بلقيس‏] آمد به او گفته شد آيا تخت تو اين چنين است؟ گفت‏گويى همان است، و پيش از اين، به ما علم [به حقانيت سليمان‏] داده شده است و ما فرمانبردار بوده‏ايم‏

43- و آنچه به جاى خدا مى‏پرستيد، او را [از ايمان به خدا] باز داشته بود، كه او [در آغاز] از قوم كافران بود

44- به او گفته شد وارد قصر شو، و چون آن را ديد پنداشت كه بركه آبى است، و از دو ساق پايش جامه برداشت [سليمان‏] گفت آن قصرى صاف و صيقلى از آبگينه‏هاست [و آب نيست‏] [بلقيس‏] گفت پروردگارا بر خود ستم كرده‏ام و اينك همراه سليمان در برابر خداوند كه پروردگار جهانيان است فرمانبردارم‏

45- و به راستى به سوى قوم ثمود، برادرشان صالح را فرستاديم، كه خداوند را بپرستيد، آنگاه به دو گروه ستيزه‏جو تقسيم شدند

46- [صالح‏] گفت اى قوم من چرا عذاب را پيش از رحمت، به شتاب مى‏طلبيد، چرا از خداوند آمرزش نمى‏خواهيد، باشد كه مشمول رحمت شويد

47- گفتند ما به تو و همراهانت فال بد زده‏ايم گفت فال شما با خداست، بلكه شما قومى هستيد كه در معرض آزمونيد

48- و در شهر نه تن بودند كه در آن سرزمين به فساد مى‏پرداختند و هيچ‏كار شايسته‏اى