ترجمه قرآن نسخه متنی

26- و او راست هر كه در آسمانها و زمين است، و همگان فرمانبردار اويند

27- و او كسى است كه آفرينش را آغاز مى‏كند و سپس بازش مى‏گرداند، و اين امر بر او آسان‏تر است، و او را در آسمانها و زمين برترين وصف است و او پيروزمند فرزانه است‏

28- براى شما مثلى از خودتان مى‏زند، آيا از ملك يمينتان شريكى در آنچه روزيتان داده‏ايم، داريد كه در آن برابر باشيد و از آنان همان گونه كه از [امثال‏] خودتان بيمناكيد، بيمناك باشيد؟ [چنين نيست‏]، بدين‏سان آيات [خود] را براى خردورزان روشن بيان مى‏كنيم‏

29- چنين است كه ستم‏پيشگان [كافر] بى‏هيچ علمى، از هوى و هوسشان پيروى مى‏كنند، و كيست كه كسى را كه خداوند در بيراهى وانهاده است، به راه آورد، و اينان ياورى ندارند

30- پاكدلانه روى به دين بياور، اين فطرت الهى است كه مردمان را بر وفق آن آفريده است، در آفرينش الهى تغييرى راه ندارد، اين دين استوار است، ولى بيشترينه مردم نمى‏دانند

31- رو به سوى او آورده، و از او پروا كنيد و نماز را برپا داريد و از مشركان مباشيد

32- از همان كسانى كه دينشان را پاره و پراكنده كردند و فرقه فرقه شدند، هر گروهى به آنچه دارند دلخوشند

33- و چون بلايى به مردم رسد انابت كنان پروردگارشان را مى‏خوانند و رو به سوى او مى‏آورند، سپس چون رحمتى از سوى خويش به ايشان بچشاند، آنگاه است كه گروهى از آنان به پروردگارشان شرك مى‏آورند

34- تا سرانجام درباره آنچه به ايشان بخشيده‏ايم كفران پيشه كنند، و [از ظواهر زندگى‏] بهره بريد، زودا كه [حقيقت را] بدانيد

35- يا مگر برايشان حجتى نازل كرده‏ايم كه درباره آنچه به آن شرك‏ورزيده‏اند، سخن مى‏گويد

36- و چون به مردم رحمتى بچشانيم به آن شادمان شوند، و اگر به خاطر كار و كردار پيشينشان مكروهى به ايشان رسد، آنگاه است كه نوميد مى‏شوند

37- آيا ندانسته‏اند كه خداوند بى‏گمان روزى را براى هر كس كه بخواهد گشاده و [براى هر كس كه بخواهد] تنگ مى‏دارد، بى‏شك در اين امر براى اهل ايمان مايه‏هاى عبرت است‏

38- پس به خويشاوند حقش را بده و نيز به بينوا و در راه مانده، اين براى كسانى كه در طلب خشنودى الهى هستند بهتر است و اينانند كه رستگارانند

39- و هر ربايى كه بدهيد كه بهره شما را از اموال مردم افزونتر كند، [در حقيقت‏] نزد خداوند افزايش ندارد، و هر زكاتى -كه در طلب خشنودى الهى- بپردازيد، اينان افزايش‏ياب هستند

40- خداوند كسى است كه شما را آفريد و سپس روزيتان بخشيد، سپس شما را مى‏ميراند، سپس زنده مى‏دارد، آيا از شريكانى كه قائليد هيچ كدام هست كه چيزى از اين كارها را انجام دهد؟ او منزه و از آنچه شريكش مى‏آورند فراتر است‏

41- به خاطر كار و كردار مردم، تباهى در بر و بحر فراگير شده است، تا [خداوند] جزاى بخشى از كار و كردارشان را به آنان بچشاند، باشد كه بازگردند [و به خود آيند]

42- بگو در زمين سير و سفر كنيد و بنگريد سرانجام كسانى كه پيشتر بودند چگونه بوده است؟ كه بيشترشان مشرك بودند

43- پس روى دلت را -پيش از آنكه روزى بى‏بازگشت از جانب خداوند فرارسد و مردم از هم جدا شوند- به سوى دين استوار بدار

44- هر كس كفرورزد، كيفر كفرش بر اوست، و كسانى كه كردارى شايسته پيشه كنند، براى خودشان پيش‏انديشى كرده‏اند

45- تا كسانى را كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏اند، از فضل خويش جزا دهد، چرا كه او كافران را دوست ندارد