32 سوره سجده مكى، 30 آيه - ترجمه قرآن نسخه متنی

26- آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداوند است، بى‏گمان خداوند بى‏نياز ستوده است‏

27- و اگر آنچه درخت در زمين هست، قلم شود، و دريا [چون مركب باشد] سپس هفت دريا به آن مدد برساند، كلمات الهى به پايان نرسد، كه خداوند پيروزمند فرزانه است‏

28- آفرينش و برانگيختن شما [در قيامت‏] جز مانند تنى يگانه نيست، بى‏گمان خداوند شنواى بيناست‏

29- آيا ننگريسته‏اى كه خداوند از شب مى‏كاهد و بر روز مى‏افزايد و از روز مى‏كاهد و بر شب مى‏افزايد و خورشيد و ماه را رام كرده است كه هر يك تا سرآمدى معين روان است، و خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏

30- اين از آن است كه خداوند بر حق است، و آنچه به جاى او مى‏پرستند، باطل است، و بى‏گمان خداوند است كه بلندمرتبه بزرگ است‏

31- آيا ننگريسته‏اى كه كشتيها به نعمت الهى در دريا روانند، تا به شما از آيات خويش بنماياند، بى‏گمان در اين براى هر شكيباى شاكرى مايه‏هاى عبرت هست‏

32- و چون موجى سايبان‏وار آنان را فراگيرد، خداوند را در حالى كه دين خود را براى او پيراسته مى‏دارند، به دعا مى‏خوانند آنگاه چون آنان را برهاند و به خشكى برساند، بعضى از ايشان ميانه‏رو [و درستكارند] [و بعضى كجرو] و جز غدار ناسپاس كسى منكر آيات ما نمى‏شود

33- اى مردم از پروردگارتان پروا كنيد و از روزى بترسيد كه هيچ پدرى به داد فرزندش نرسد، و هيچ فرزندى فريادرس پدرش نباشد، بى‏گمان وعده الهى حق است، پس زندگانى دنيا شما را نفريبد، و [شيطان‏] فريبكار شما را نسبت به خداوند فريفته نگرداند

34- بى‏گمان آگاهى از قيامت خاص خداوند است، و باران را نيز او نازل مى‏كند، و مى‏داند كه در رحمها چيست، و هيچ كس نمى‏داند كه فردا چه به دست مى‏آورد، و هيچ كس نمى‏داند كه در كدامين سرزمين مى‏ميرد، بى‏گمان خداوند داناى آگاه است‏

32 سوره سجده مكى، 30 آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان‏

1- الم [الف لام ميم‏]

2- كتابى است فرو فرستاده و شك در آن نيست [كه‏] از سوى پروردگار جهان است‏

3- يا گويند كه آن را برساخته است، نه بلكه حق است و از سوى پروردگار توست تا قومى را كه [پيامبرى‏] هشداردهنده پيش از تو به سراغشان نيامده بود، بيم‏دهى، باشد كه به راه آيند

4- خداوند كسى است كه آسمان و زمين و مابين آنها را در شش روز آفريد، سپس بر عرش استيلاء يافت، شما را جز او سرور و شفيعى نيست، آيا پند نمى‏گيريد

5- از آسمان كار و بار زمين را تدبير مى‏كند، سپس [اعمال مردمان‏] در روزى كه اندازه‏اش هزار سال است از آنچه شما مى‏شماريد، به سوى او بالا مى‏رود

6- اوست كه داناى نهان و آشكارا [و] پيروزمند مهربان است‏

7- و [همان‏] كسى كه هرچيز را كه آفريد نيكو آفريد، و آفرينش انسان [/آدم‏] را از گل آغاز كرد

8- سپس نسل او را از چكيده آب بى‏مقدار پديد آورد

9- سپس او را استوار كرد و در او از روح خويش دميد و براى شما گوش [ها] و چشمان و دلها آفريد، چه اندك سپاس مى‏گزاريد

10- و گويند آيا چون در [خاك‏] زمين ناپديد شديم، آيا آفرينش تازه‏اى خواهيم يافت؟ بلكه ايشان لقاى پروردگارشان را منكرند

11- بگو فرشته مرگ كه بر شما گماشته شده است، روح شما را مى‏گيرد، سپس به سوى پروردگارتان بازگردانده مى‏شويد