ترجمه قرآن نسخه متنی

برپا مى‏دارند، هشدار مى‏دهى، و هر كس پاكى ورزد، همانا به سود خويش پاكى ورزيده است، و سير و سرانجام به سوى خداوند است‏

19- و نابينا و بينا برابر نيست‏

20- و نه تاريكى و روشنايى‏

21- و نيز سايه و آتشباد

22- و [دل‏] زندگان و [دل‏] مردگان نيز برابر نيستند، بى‏گمان خداوند هر كس را كه بخواهد [پيام و پند خويش‏] مى‏شنواند، و تو شنواننده [پند و پيامى به‏] در گور خفتگان نيستى‏

23- تو نيستى مگر هشداردهنده‏اى‏

24- ما تو را به حق، مژده‏رسان و هشداردهنده فرستاده‏ايم، و امتى نيست مگر آنكه در ميان آنان هشداردهنده‏اى بوده است‏

25- و اگر تو را تكذيب كردند، بدان كه پيشينيان آنان هم كه پيامبرانشان براى آنان پديده‏هاى روشنگر و نوشته‏ها و كتاب‏[هاى‏] روشنگر آوردند، نيز تكذيب پيشه كردند

26- سپس كافران را فرو گرفتم، [بنگر] تا عقاب من چگونه بوده است‏

27- آيا ننگريسته‏اى كه خداوند از آسمان آبى فرو فرستاده است، سپس بدان ميوه‏هاى رنگارنگ برآورديم، و نيز از كوهها راههايى سفيد و سرخ رنگارنگ، و همچنين سياه سياه [پديد آورديم‏]

28- بدين گونه از مردم و جانوران و چارپايان رنگارنگ [آفريده‏ايم‏]، از ميان بندگان خداوند فقط دانشوران از او خوف و خشيت دارند، بى‏گمان خداوند پيروزمند آمرزگار است‏

29- بى‏گمان كسانى كه كتاب الهى را مى‏خوانند، و نماز را برپا مى‏دارند، و از آنچه به ايشان روزى داده‏ايم، پنهان و آشكارا مى‏بخشند، به سودايى كه هرگز زيان ندارد، اميد دارند

30- تا سرانجام پاداشهايشان را به تمام و كمال بپردازد، و از فضل خويش به سهمشان بيفزايد، چرا كه آمرزگار و قدردان است‏

31- و آنچه از كتاب [آسمانى‏] به تو وحى كرده‏ايم، حق است و همخوان با آنچه [از كتب آسمانى، كه‏] پيشاپيش اوست، بى‏گمان خداوند به [احوال‏] بندگانش آگاه بيناست‏

32- سپس كتاب آسمانى را به بندگان خود كه برگزيده بوديمشان به ميراث داديم، و از ايشان [بعضى‏] ستمكار در حق خويش، و بعضى از ايشان ميانه‏رو، و بعضى از ايشان پيشتاز در نيكوكاريها به اذن الهى است، اين همانا فضل بزرگ است‏

33- بهشتهاى عدن كه واردش شوند، و در آنجا به دستبندهايى زرين و مرواريد آراسته شوند، و لباس آنان در آنجا ابريشم است‏

34- و گويند سپاس خداوندى را كه از ما اندوه را زدود، بى‏گمان پروردگار ما آمرزگار قدردان است‏

35- همان كه ما را از فضل خويش به اقامتگاه جاويدان درآورد، كه در آنجا به ما خستگى نرسد، و در آنجا به ما ماندگى نرسد

36- و كسانى كه كفر ورزيده‏اند، آتش جهنم را در پيش دارند، كه نه كارشان سپرى شود كه بميرند، و نه چيزى از عذاب آن از ايشان كاسته شود، بدين‏سان هر [انسان‏] ناسپاسى را جزا دهيم‏

37- و ايشان در آنجا فرياد بردارند كه پروردگارا ما را بيرون آور، كه كارى شايسته، غير از آنچه مى‏كرديم، پيشه كنيم [در پاسخشان گوييم‏] آيا شما را چندان عمر نداديم كه در آن هر كس كه اهل پند گرفتن است، پند گيرد و آيا [پيامبر] هشداردهنده‏اى به سوى شما نيامد؟ پس [عذاب را] بچشيد كه ستمكاران [مشرك‏] ياورى ندارند

38- بى‏گمان خداوند داناى نهانيهاى آسمانها و زمين است، او داناى راز دلهاست‏

39- او كسى است كه شما را در اين سرزمين جانشينان [پيشينيان‏] ساخت، پس هر كس كفر ورزد، كفرش به زيان اوست، و كافران را