ترجمه قرآن نسخه متنی

خداى رحمان چيزى فرو نفرستاده است، شما چيزى جز دروغ نمى‏گوييد

16- گفتند پروردگار ما مى‏داند كه ما به سوى شما [به رسالت‏] فرستاده شده‏ايم‏

17- و بر عهده ما جز پيام‏رسانى آشكار چيزى نيست‏

18- گفتند ما به شما فال بد مى‏زنيم، اگر دست برنداريد، شما را سنگسار مى‏كنيم، و از ما عذابى دردناك به شما مى‏رسد

19- گفتند فال بدتان با شماست، آيا چون اندرز داده شويد [بايد فال بد بزنيد؟]، حق اين است كه شما قومى تجاوزپيشه‏ايد

20- و مردى از دوردست شهر شتابان آمد، گفت اى قوم من از فرستادگان [/پيامبران‏] پيروى كنيد

21- از كسانى كه از شما پاداشى نمى‏خواهند و خود رهيافته‏اند، پيروى كنيد

22- و مرا نرسد كه كسى را كه مرا آفريده است، و شما هم به سوى او بازگردانده مى‏شويد، نپرستم‏

23- آيا به جاى او خدايانى را به پرستش گيرم كه اگر خداى رحمان بلايى در حق من اراده كند، شفاعت ايشان مرا سود ندهد و نتوانند مرا نجات دهند

24- من در آن صورت در گمراهى آشكارم‏

25- پس سخن مرا بشنويد [و شهادت دهيد] كه من به پروردگارتان ايمان آورده‏ام‏

26- گفته شود وارد بهشت شو، گويد اى كاش قوم من مى‏دانستند

27- اين را كه پروردگارم مرا آمرزيده است، و مرا از گراميان قرار داده است‏

28- و ما بر سر قوم او، پس از او، سپاهى از آسمان فرو نفرستاديم، و ما فرو فرستنده [آن‏] نبوديم‏

29- آن جز بانگ مرگبارى يگانه نبود، آنگاه ايشان خاموش شدند

30- اى دريغ بر بندگان، هيچ پيامبرى براى آنان نيامد، مگر آنكه او را ريشخند كردند

31- آيا نينديشيده‏اند كه چه بسيار پيش از ايشان، نسلهايى را نابود كرديم كه آنان به سوى اينان باز نگشتند

32- و همگيشان جز جمعى نيستند كه نزد ما احضار كرده شوند

33- و زمين پژمرده [/باير]مايه عبرتى است براى آنان كه زنده‏اش گردانديم و از آن دانه‏ها برآورديم كه از آن مى‏خورند

34- و در آن باغهايى از خرما و انگور پديد آورديم و در آنجا چشمه‏ساران روان ساختيم‏

35- تا سرانجام از بار و بر آن و آنچه دستهاى خودشان عمل آورده بود، بخورند، آيا سپاس نمى‏گزارند؟

36- پاك و منزه است كسى كه همه گونه‏ها را آفريده است، از جمله آنچه زمين مى‏روياند و نيز از [وجود] خودشان و نيز آنچه نمى‏شناسند

37- و براى آنان شب پديده شگرفى است كه روز را از آن جدا مى‏سازيم كه آنگاه در تاريكى فرو مى‏روند

38- و خورشيد با قرار و قاعده‏[ى معينش‏] جريان دارد، اين اندازه آفرينى [خداوند] پيروزمند داناست‏

39- و ماه را نيز منزلگاههايى مقرر داشته‏ايم تا [در سير خويش‏] همچون شاخه خشكيده ديرينه باز مى‏گردد

40- نه خورشيد را سزاوار است كه [در سير خود] به ماه برسد، و نه شب بر روز سبقت جويد، و همه در سپهرى شناورند

41- و مايه عبرتى است براى آنان كه ما زاد و رودشان را در كشتى گرانبار سوار كرديم‏

42- و براى آنان چيزى همانند آن آفريده‏ايم كه سوارش مى‏شوند