37 سوره صافات صف زدگان مكى، 182 آيه - ترجمه قرآن نسخه متنی

71- آيا نينديشيده‏اند كه ما براى آنان از آنچه دستان [قدرت‏] مان بر سازد، چارپايانى آفريده‏ايم كه ايشان داراى آن هستند

72- و آنها را رام ايشان گردانده‏ايم، لذا هم مركوبشان از آنهاست و هم از آن مى‏خورند

73- و براى آنان در آنها سودها و آشاميدنى‏هاست، آيا سپاس نمى‏گزارند؟

74- و به جاى خداوند خدايانى را [به پرستش‏] گرفته‏اند به اميد آنكه ايشان يارى يابند

75- [اما] آنها به يارى [دادن‏] ايشان توانايى ندارند، و ايشان براى آنها چون سپاهى هستند كه در [عرصه قيامت‏] حاضر كرده شوند

76- پس سخنشان تو را اندوهگين نكند، ما آنچه پنهان مى‏دارند و آنچه آشكار مى‏دارند مى‏دانيم‏

77- آيا انسان نينديشيده است كه ما او را از نطفه‏اى آفريده‏ايم، آنگاه او جدل‏پيشه‏اى آشكار است‏

78- و براى ما مثل مى‏زند و آفرينش خود را فراموش مى‏كند، گويد چه كسى استخوانها را -در حالى كه پوسيده‏اند- از نو زنده مى‏گرداند؟

79- بگو همان كسى كه نخستين‏بار آن را پديد آورده است، زنده‏اش مى‏گرداند، او به هر آفرينشى دانا [و توانا]ست‏

80- همان كسى كه براى شما از درخت سبز[تر و تازه‏] آتشى پديد آورد، كه آنگاه از آن آتش مى‏افروزيد

81- آيا كسى كه آسمانها و زمين را آفريده است، تواناى آن نيست كه مانند ايشان را بيافريند، چرا، و او آفرينشگر داناست‏

82- امر او چون [آفرينش‏] چيزى را اراده كند، تنها همين است كه به آن مى‏گويد موجود شو، [و بى‏درنگ‏] موجود مى‏شود

83- پس منزه است كسى كه ملكوت هر چيز به دست اوست و به سوى او باز گردانده مى‏شويد

37 سوره صافات صف زدگان مكى، 182 آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان‏

1- سوگند به فرشتگان صف در صف‏

2- و به بازدارندگان [از معاصى‏]

3- و به خوانندگان ذكر [قرآن و كتابهاى آسمانى‏]

4- كه خداى شما يگانه است‏

5- پروردگار آسمانها و زمين و مابين آنها و پروردگار مشرق‏ها [و مغرب‏ها]

6- ما آسمان دنيا را به زيور ستارگان آراسته‏ايم‏

7- و از هر شيطان سركشى محفوظ داشته‏ايم‏

8- به [اسرار] ملأاعلى گوش نتوانند داد و از هر سو رانده شوند

9- به راندنى سخت، و عذابى پاينده [در پيش‏] دارند

10- مگر كسى كه ربايشى بربايد، كه شهابى درخشان در پى‏اش افتد

11- پس از ايشان بپرس آيا آفرينش آنان استوارتر است يا آنانى كه آفريده‏ايم، ما ايشان را از گلى چسبنده آفريده‏ايم‏

12- بلكه تو [از حال آنان‏] تعجب كرده‏اى، و آنان [كار و بار تو را] ريشخند مى‏كنند

13- و چون اندرزشان دهند، پند نپذيرند

14- و چون هر پديده شگرفى بينند، تمسخر پيشه كنند

15- و گويند اين جز جادويى آشكار نيست‏

16- [گويند] چون مرديم و خاك و استخوانها[ى پوسيده‏] شديم، آيا ما از نو برانگيخته [و زنده‏] خواهيم شد؟