بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
40- و او را نزد ما تقرب و نيك سرانجامى بود41- و بنده ما ايوب را ياد كن آنگاه كه پروردگارش را ندا داد كه شيطان به من رنج و عذاب رسانده است42- [گفتيم] پايت را به زمين بزن، اينك اين شستنگاهى است سرد و نوشيدنى43- و [سپس /ديگربار] خانوادهاش و همانند آن را همراه ايشان، از سر رحمت خويش و براى پندآموزى به خردمندان، به او بخشيديم44- و [به او به رعايت عهدى كه كرده بود، گفتيم] دستهاى چوب تركه به دستت بگير، و با آن [همسرت را فقط يك بار] بزن، و سوگند مشكن، ما او را شكيبا يافتيم، چه نيكو بندهاى كه تواب بود45- و ياد كن بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه همه توانمند [در عبادت] و ديدهور بودند46- ما آنان را به خصلتى ويژه ساختيم كه آخرت انديشى بود47- و ايشان از نظر ما از برگزيدگان نيك بودند48- و ياد كن اسماعيل و اليسع و ذوالكفل را كه همه از نيكان بودند49- اين ياد كردى است و پرهيزگاران را نيك سرانجامى است50- بهشتهاى عدن كه درهايش براى ايشان گشوده است51- در آنجا تكيه [بر اورنگها] زدگانند، در آنجا ميوههاى بسيار، و نوشيدنى [ها] مىطلبند52- و نزد آنان دوشيزگان همسال چشم فروهشته [/قانع به شوهر] هستند53- اين است آنچه به شما براى روز حساب وعده داده شده بود54- اين همان رزق معين از جانب ماست كه تمامى ندارد55- چنين است، و سركشان را بدترين سرانجام است56- جهنم است كه واردش مىشوند و بد آرامگاهى است57- چنين است، آب جوش و چركابه كه بايد بچشندش58- و عذابى ديگر است همانند آن به انواع و اقسام59- اين گروهى است كه همراه با شما به دوزخ فرو رفتهاند، خوشامدى نيست ايشان را، چرا كه به آتش دوزخ در آيندهاند60- گويند شما را خوشامدى نباشد، شما بوديد كه آن راه را پيش پاى ما گذاشتيد، پس چه بد قرارگاهى است61- گويند پروردگارا هر كس كه اين را پيش پاى ما گذاشته است، عذابش را در آتش دوزخ دو چندان بيفزاى62- و گويند ما را چه شده است كه مردانى را كه از بد كرداران مىشمرديمشان، [در اينجا] نمىبينيم؟63- آيا آنان را به ريشخند گرفتهايم، يا چشمها[مان] بر ايشان نمىافتد؟64- بىگمان ستيزه دوزخيان با همديگر حق است65- بگو من فقط هشداردهندهام و خدايى جز خداوند يگانه قهار نيست66- پروردگار آسمانها و زمين و مابين آنها كه پيروزمند آمرزگار است67- بگو آن خبرى است بس بزرگ68- كه شما از آن رويگردانيد69- مرا هيچ آگاهى از ملأاعلى نيست، آنگاه كه [فرشتگان] مجادله كردند70- به من وحى نمىشود جز در اين باب كه من