89 سوره فجر سپيده‏دم مكى، 30 آيه - ترجمه قرآن نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه قرآن - نسخه متنی

خرمشاهی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

4- كه به آتشى بس سوزان درآيند

5- از چشمه‏اى گرم به آنان نوشانده شود

6- خوراكى غير از خار خشك زهردار ندارند

7- كه نه فربه گرداند، و نه گرسنگى را چاره كند

8- در چنين روز چهره‏هايى خرم باشند

9- از كوشش [پيشين‏] خود خشنود

10- در بهشت برين‏

11- در آنجا لغوى نشنوند

12- در آنجا چشمه‏اى روان باشد

13- در آنجا تختهايى است بالا بلند

14- و كوزه‏هايى پيش نهاده‏

15- و بالشهايى رديف شده‏

16- و فرشهاى زرباف گسترده‏

17- آيا در شتر نمى‏نگرند كه چگونه [بديع‏] آفريده شده است؟

18- و نيز به آسمان كه چگونه برافراشته شده است‏

19- و نيز به كوهها كه چگونه بر قرار گرديده است‏

20- و نيز به زمين كه چگونه گسترده شده است‏

21- پس اندرز ده كه همانا تو اندرزگويى‏

22- [و] بر آنان مسلط [و حكمفرما] نيستى‏

23- مگر كسى كه روى برتابد و كفر پيشه كند

24- كه خداوند او را به عذابى سهمگين، عذاب كند

25- بى‏گمان بازگشت آنان به نزد ماست‏

26- سپس حساب آنان با ماست‏

89 سوره فجر سپيده‏دم مكى، 30 آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان‏

1- سوگند به سپيده دم‏

2- و سوگند به شبهاى ده‏گانه‏

3- و سوگند به زوج و فرد

4- و سوگند به شب چون سرآيد

5- آيا در اينها خردمندان را سوگندى سزاوار است؟

6- آيا نينديشيده‏اى كه پروردگارت در حق [قوم و سرزمين‏] عاد چگونه عمل كرد؟

7- كه ارم ستون‏دار داشت‏

8- همان كه مانندش در [هيچ‏يك از] شهرها ساخته نشده بود

9- و نيز قوم ثمود كه در وادى‏القرى، [خانه از] سنگ مى‏بريدند [و مى‏تراشيدند]

10- و فرعون صاحب سپاه‏

11- كسانى كه در شهرها سر به طغيان برداشته بودند

12- و در آنجا چه بسيار فتنه و فساد مى‏كردند

13- و سرانجام پروردگارت تازيانه عذاب را بر سر آنان كشيد

14- بى‏گمان پروردگارت در كمينگاه است‏

15- اما انسان چون پروردگارش او را بيازمايد و او را گرامى دارد و به او نعمت بخشد، [شاد و مغرور شود و] گويد پروردگارم مرا گرامى داشت‏

16- و اما چون او را [به بلا و محنت‏] بيازمايد و روزى او را بر او تنگ گيرد، [بى‏صبرى و ناسپاسى كند و] گويد پروردگارم مرا خوار داشت‏

/ 279