ترجمه قرآن نسخه متنی

از آن اوست، و او شنواى داناست‏

14- بگو آيا غير از خداوند را سرور خود گيرم كه آفرينشگر آسمانها و زمين است؟ و كسى است كه به همگان روزى مى‏خوراند و خود روزى نمى‏خورد بگو به من فرمان داده شده است كه نخستين كسى باشم كه سر [به طاعت و توحيد] مى‏نهد و [به من گفته شده است كه‏] هرگز از مشركان مباش‏

15- بگو اگر از حكم پروردگارم سركشى كنم از عذاب روز بزرگ مى‏ترسم‏

16- هركس كه در چنين روزى [بلا] از او بگردد، به راستى [خداوند] بر او رحمت آورده است، و اين رستگارى آشكارى است‏

17- و اگر خداوند بلايى به تو برساند، بازدارنده‏اى جز خود او براى آن وجود ندارد، و اگر بخواهد خيرى به تو برساند بدان كه او بر هر كارى تواناست‏

18- و او بر بندگان خود چيره است و او فرزانه آگاه است‏

19- بگو [و بپرس‏] شهادت چه كسى برتر است، بگو خدا كه بين ما و شما گواه است، و اين قرآن بر من وحى مى‏شود كه بدان شما را و هر كس را كه [اين پيام‏] به او برسد، هشدار دهم، آيا شما شهادت مى‏دهيد كه خدايان ديگرى در جنب خداوند وجود دارد؟ بگو من چنين شهادتى نمى‏دهم، بگو همانا او خداى يگانه است، و من از شريكى كه مى‏آوريد، برى و بركنارم‏

20- اهل كتاب او [پيامبر] را به همان گونه مى‏شناسند كه فرزندانشان را مى‏شناسند، كسانى كه بر خود زيان زده‏اند ايمان نمى‏آورند

21- و كيست ستمكارتر از كسى كه بر خداوند دروغ بندد يا آيات او را دروغ انگارد، آرى ستمكاران [مشركان‏] رستگار نمى‏شوند

22- و روزى كه همه آنان را گرد آوريم، آنگاه به مشركان گوييم كه شركايتان كه ادعا مى‏كرديد كجا هستند؟

23- آنگاه عاقبت شرك آنان جز اين نيست كه مى‏گويند سوگند به خدا، پروردگارمان كه ما مشرك نبوديم‏

24- بنگر چگونه بر خود دروغ مى‏بندند و بر ساخته‏هايشان بر باد رفته است‏

25- و از ايشان كسانى هستند كه [به ظاهر] به تو گوش مى‏دهند، و ما بر دلهايشان پرده‏هايى كشيده‏ايم كه آن را درنيابند و در گوش آنان سنگينى‏اى نهاده‏ايم، و اگر هر معجزه‏اى ببينند به آن ايمان نمى‏آورند، و چون به نزد تو آيند با تو مجادله مى‏كنند و كافران مى‏گويند اين جز افسانه‏هاى پيشينيان نيست‏

26- و ايشان [دشمنان را] از او [پيامبر] دور مى‏دارند ولى خود نيز از او دور مى‏مانند، جز خود را به نابودى نمى‏اندازند ولى نمى‏دانند

27- و اگر آنان را بينى كه بر آتش دوزخ بداشته‏اند [شگرفيها خواهى ديد] و گويند كاش ما را باز مى‏گرداندند و ديگر آيات پروردگارمان را انكار نمى‏كرديم و از مؤمنان مى‏شديم‏

28- آرى آنچه در گذشته پنهان مى‏داشتند بر آنان آشكار شد و اگر باز گردانده مى‏شدند، بى‏شك به همانچه از آن نهى شده بودند، بر مى‏گشتند و آنان دروغگو هستند

29- و مى‏گفتند حياتى جز همين زندگى دنيويمان در كار نيست و ما برانگيختنى نيستيم‏

30- و اگر بنگرى آنگاه كه ايشان را در پيشگاه پروردگارشان نگاه داشته‏اند [به آنان‏] گويد آيا اين حق نيست؟ گويند چرا سوگند به پروردگارمان گويد پس به خاطر كفرى كه مى‏ورزيديد عذاب را بچشيد

31- كسانى كه لقاى الهى را دروغ انگاشتند، زيانكار شدند، و آنگاه كه قيامت بناگهان فرارسد، گويند دريغ بر ما كه چه بسيار غفلت و قصور كرديم، و اينان بار گناهانشان را به دوش كشند، آرى چه بد است آنچه بر دوش كشند

32- و زندگانى دنيا جز بازيچه و سرگرمى نيست، و سراى آخرت براى پرهيزگاران بهتر است، آيا نمى‏انديشيد؟