9 سوره توبه - مدنى، 129 آيه - ترجمه قرآن نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه قرآن - نسخه متنی

خرمشاهی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

همراه شما هجرت و جهاد كرده‏اند، اينان از شما هستند، و در حكم الهى خويشاوندان به يكديگر [براى ارث بردن‏] سزاوارترند، كه خداوند بر هر چيزى داناست‏

9 سوره توبه - مدنى، 129 آيه

1- اين برائت خداوند و پيامبر اوست از مشركانى كه با آنان پيمان بسته‏ايد

2- [اى مشركان تا] چهارماه [آزادانه‏] در اين سرزمين بگرديد و بدانيد كه از خداوند گزير و گريزى نداريد و خداوند رسواگر كافران است‏

3- و اين اعلامى از سوى خداوند و پيامبر اوست به مردم در روز حج‏اكبر كه [بدانند] خداوند و پيامبر او از مشركان برى و بيزار است، پس اگر [از كفر] توبه كنيد، برايتان بهتر است و اگر رويگردان شويد بدانيد كه از خداوند گزير و گريزى نداريد، و كافران را از عذابى دردناك خبر ده‏

4- مگر كسانى از مشركان كه با آنان پيمان بسته‏ايد و با شما هيچ‏گونه نابكارى نكرده‏اند و هيچ كس را در برابر شما يارى نداده‏اند، پس پيمان ايشان را تا پايان مدتش به سر بريد، كه خداوند پرهيزگاران را دوست دارد

5- و چون ماههاى حرام به سرآمد، آنگاه مشركان را هرجا كه يافتيد بكشيد و به اسارت بگيريدشان و محاصره‏شان كنيد و همه جا در كمينشان بنشينيد، آنگاه اگر [از كفر] توبه كردند و نماز برپا داشتند و زكات پرداختند، آزادشان بگذاريد كه خداوند آمرزگار مهربان است‏

6- و اگر كسى از مشركان از تو پناه خواست به او پناه بده، تا آنكه كلام الهى را بشنود، سپس او را به جاى امنش برسان، اين از آن است كه ايشان قومى ناآگاه‏اند

7- چگونه پيمان با مشركان نزد خداوند و نزد پيامبرش محترم داشته شود؟ مگر [در مورد] كسانى كه با آنان نزديك مسجدالحرام [در حديبيه‏] پيمان بسته‏ايد، پس مادام كه بر عهد خود با شما استوار باشند، شما نيز با آنان استوار باشيد، كه خداوند پرهيزگاران را دوست دارد

8- چگونه چنين نباشد، و حال آنكه اگر اينان بر شما دست يابند نه پيوند و نه پيمانى را در حق شما رعايت مى‏كنند، اينان شما را با زبان خود خشنود مى‏كنند، حال آنكه دلهايشان از آن ابا دارد و بيشترشان نافرمانند

9- اينان آيات الهى را به بهاى ناچيز فروخته‏اند و [مردم را] از راه او بازداشته‏اند، و كار و كردارشان چه بد است‏

10- اينان در حق هيچ مؤمنى هيچ پيوند و پيمانى را رعايت نمى‏كنند، و اينان تجاوزكار هستند

11- اما اگر [از كفر] توبه كردند و نماز بر پا داشتند و زكات پرداختند، در آن صورت برادران دينى شما هستند، و ما آيات [خود] را براى اهل معرفت به روشنى بيان مى‏داريم‏

12- ولى اگر سوگندهايشان را پس از پيمان بستنشان شكستند و در دين شما طعنه زدند، آنگاه با پيشوايان كفر كارزار كنيد، چرا كه حرمت سوگند [و پيمان‏] را رعايت نمى‏كنند، باشد كه دست بردارند

13- آيا نبايد با قومى كه سوگندها [و پيمانها]يشان را شكسته‏اند و در آواره ساختن پيامبر كوشيده‏اند و نخست‏بار بناى ستيزه با شما را گذارده‏اند، كارزار كنيد، آيا از آنها مى‏ترسيد؟ حال آنكه اگر مؤمنيد، سزاوارتر است كه از خداوند بترسيد

14- با آنان كارزار كنيد تا خداوند آنان را به دست شما عذاب كند و خوار و رسوا سازد و شما را بر ايشان پيروز گرداند و درد دلهاى قومى از مؤمنان را تشفى دهد

15- و خشم و خروش دلهايشان را برطرف كند، و خداوند از هركس كه بخواهد درمى‏گذرد، و خداوند داناى فرزانه است‏

16- آيا گمان برده‏ايد كه به امان خود رها مى‏شويد و خداوند كسانى را از شما كه جهاد مى‏كنند و به جاى خداوند و پيامبر او و مؤمنان، دوست همرازى نگرفته‏اند، معلوم نمى‏دارد؟ و خداوند به كار و كردار شما آگاه است‏

/ 279