ترجمه قرآن نسخه متنی

كسانى كه زر و سيم مى‏اندوزند و آن را در راه خدا خرج نمى‏كنند، ايشان را از عذابى دردناك خبر ده‏

35- آن روز كه آن را در آتش جهنم تافته كنند و پيشانى و پهلو و پشت آنان را با آن داغ بگذارند [به آنان گويند] اين همان است كه براى خودتان اندوخته بوديد، پس [طعم‏] اندوخته‏هايتان را بچشيد

36- بدانيد كه شمار ماهها نزد خداوند در كتاب الهى [لوح محفوظ از] روزى كه آسمانها و زمين را آفريده است، دوازده ماه است، كه از آن چهار ماه حرام است، اين دين استوار است، پس در مورد آنها بر خود ستم نكنيد، و با مشركان همگى كارزار كنيد، همچنانكه آنان هم با شما همگى كارزار مى‏كنند و بدانيد كه خداوند با پرهيزگاران است‏

37- همانا نسئى و [كبيسه كردن سال و تغيير دادن ماه حرام‏] افزايش در كفر است كه كافران به آن وسيله به گمراهى كشيده مى‏شوند، زيرا در سالى آن [ماه‏] را حلال مى‏شمارند و در سالى حرام تا [ظاهرا]با شماره ماههايى كه خداوند حرام گردانده است برابر كنند، بالنتيجه حرام الهى را حلال مى‏شمارند، بد كرداريهايشان در نظرشان آراسته جلوه يافته است، و خداوند خداشناسان را هدايت نمى‏كند

38- اى مؤمنان چرا هنگامى كه به شما گفته مى‏شود در راه خدا رهسپار [جهاد] شويد، گرانجانى مى‏كنيد؟ آيا زندگانى دنيا را به جاى آخرت پسنديده‏ايد؟ در حالى كه متاع زندگانى دنيا در جنب آخرت، بس اندك است‏

39- اگر رهسپار [جهاد] نشويد خداوند دچار عذابى دردناك مى‏گرداندتان و به جاى شما قوم ديگرى پديد مى‏آورد و به او زيانى نمى‏رسانيد، و خداوند بر هر كارى تواناست‏

40- اگر او [پيامبر] را يارى ندهيد، [بدانيد كه‏] خداوند او را هنگامى كه كافران آواره‏اش ساختند، يارى داد، آنگاه كه يكى از آن دو به هنگامى كه در غار بودند به رفيقش [ابوبكر] گفت نگران مباش كه خدا با ماست، آنگاه خداوند آرامش خويش را بر او نازل كرد و به سپاهيانى كه نمى‏ديديدشان يارى داد و [سرانجام‏] آرمان كافران را پست گردانيد، و آرمان الهى است كه والاست، و خداوند پيروزمند فرزانه است‏

41- چه سبكبار، چه سنگين، روانه شويد و به مال و جانتان در راه خدا جهاد كنيد، كه اگر بدانيد اين برايتان بهتر است‏

42- اگر سود و ثمرى زودياب و سفرى سهل و ساده در پيش بود، از تو پيروى مى‏كردند، ولى راه پرمشقت بر ايشان گران آمده است و به خداوند سوگند ياد خواهند كرد كه اگر تاب و توان داشتيم، همراه شما رهسپار مى‏شديم، خود را هلاك مى‏كنند و خداوند مى‏داند كه دروغ مى‏گويند

43- خداوند از تو درگذرد، چرا پيش از آنكه حال راستگويان بر تو معلوم گردد و دروغگويان را بشناسى، به آنان اجازه دادى؟

44- كسانى كه به خداوند و روز بازپسين ايمان دارند از تو عذر و اجازه نمى‏خواهند [كه تن بزنند] از اينكه به مال و جانشان جهاد كنند، و خداوند از پرهيزگاران آگاه است‏

45- همانا كسانى از تو عذر و اجازه مى‏خواهند كه به خداوند و روز بازپسين ايمان ندارند و دلهايشان مردد است و در شك و شبهه‏شان سرگشته‏اند

46- و اگر اينان به راستى عزم رهسپارى داشتند، براى آن تهيه و تداركى مى‏ديدند، ولى خداوند انگيزش آنان را خوش نداشت، لذا بى‏تصميمشان گذاشت و [به ايشان‏] گفته شد همنشين خانه‏نشينان باشيد

47- اگر همراه شما رهسپار مى‏شدند جز فتنه و فساد براى شما به بار نمى‏آوردند و در بين شما رخنه مى‏كردند و در حق شما فتنه جويى مى‏كردند، و در ميان شما جاسوسانى دارند، و خداوند به [احوال‏] ستمگران آگاه است‏

48- به راستى كه پيشترها هم فتنه‏جويى مى‏كردند و در حق تو بد مى‏سگاليدند، تا آنكه حق پديد آمد و امر الهى -با آنكه آنان ناخوش داشتند- آشكار شد

49- و از ايشان كسى هست كه مى‏گويد به من اجازه [نيامدن به جهاد] بده و مرا در فتنه مينداز، بدانيد كه هم اكنون در فتنه