ترجمه قرآن نسخه متنی

17- خداونداز آسمان آبى فرستاد؛ و از هر درّه و رودخانه‏اى به اندازه آنها سيلابى جارى شد؛ سپس سيل بر روى خود كفى حمل كرد؛ و از آنچه در كوره‏ها، براى به دست آوردن زينت آلات يا وسايل زندگى، آتش روى آن روشن مى‏كنند نيز كفهايى مانند آن به وجود مى‏آيد -خداوند، حق و باطل را چنين مَثَل مى‏زند!- امّا كفها به بيرون پرتاب مى‏شوند، ولى آنچه به مردم سود مى‏رساند [آب يا فلز خالص‏] در زمين مى‏ماند؛ خداوند اينچنين مثال مى‏زند

18- براى آنها كه دعوت پروردگارشان را اجابت كردند، پاداش نيكو است؛ و كسانى كه دعوت او را اجابت نكردند، آنچنان در وحشت عذاب الهى فرو مى‏روند، كه اگر تمام آنچه روى زمين است، و همانندش، از آنِ آنها باشد، همه را براى رهايى از عذاب مى‏دهند؛ ولى از آنها پذيرفته نخواهد شد براى آنها حساب بدى است؛ و جايگاهشان جهنم، و چه بد جايگاهى است!

19- آيا كسى كه مى‏داند آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده حق است، همانند كسى است كه نابيناست؟! تنها صاحبان انديشه متذكّر مى‏شوند

20- همانها كه به عهد الهى وفا مى‏كنند، و پيمان را نمى‏شكنند؛

21- و آنها كه پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرار مى‏دارند؛ و از پروردگارشان مى‏ترسند؛ و از بدى حساب روز قيامت بيم دارند؛

22- و آنها كه بخاطر ذاتِ پاك پروردگارشان شكيبايى مى‏كنند؛ و نماز را برپا مى‏دارند؛ و از آنچه به آنها روزى داده‏ايم، در پنهان و آشكار، انفاق مى‏كنند؛ و با حسنات، سيّئات را از ميان مى‏برند؛ پايان نيك سراى ديگر، از آنِ آنهاست

23- همانباغهاى جاويدان بهشتى كه وارد آن مى‏شوند؛ و همچنين پدران و همسران و فرزندان صالح آنها؛ و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى‏گردند؛

24- و به آنان مى‏گويند سلام بر شما بخاطر صبر و استقامتتان! چه نيكوست سرانجامِ آن سرا ى جاويدان!

25- آنها كه عهد الهى را پس از محكم كردن مى‏شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده قطع مى‏كنند، و در روى زمين فساد مى‏نمايند، لعنت براى آنهاست؛ و بدى و مجازات سراى آخرت!

26- خدا روزى را براى هر كس بخواهد و شايسته بداند وسيع، و براى هر كس بخواهد و مصلحت بداند، تنگ قرار مى‏دهد؛ ولى آنها [كافران‏] به زندگى دنيا، شاد و خوشحال شدند؛ در حالى كه زندگى دنيا در برابر آخرت، متاع ناچيزى است

27- كسانى كه كافر شدند مى‏گويند «چرا آيه و معجزه اى از پروردگارش بر او نازل نشده است؟!» بگو «خداوند هر كس را بخواهد گمراه، و هر كس را كه بازگردد، به سوى خودش هدايت مى‏كند كمبودى در معجزه‏ها نيست؛ لجاجت آنها مانع است»

28- آنها كسانى هستند كه ايمان آورده‏اند، و دلهايشان به ياد خدا مطمئن و آرام است؛ آگاه باشيد، تنها با ياد خدا دلها آرامش مى‏يابد

29- آنها كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، پاكيزه‏ترين زندگى نصيبشان است؛ و بهترين سرانجامها

30- همان گونه كه پيامبران پيشين را مبعوث كرديم، تو را به ميان امتى فرستاديم كه پيش از آنها امتهاى ديگرى آمدند و رفتند، تا آنچه را به تو وحى نموده‏ايم بر آنان بخوانى، در حالى كه به رحمان [خداوندى كه رحمتش همگان را فرا گرفته‏] كفر مى‏ورزند؛ بگو «او پروردگار من است؛ معبودى جز او نيست؛ بر او توكّل كردم؛ و بازگشتم به سوى اوست»

31- اگر بوسيله قرآن، كوهها به حركت در آيند يا زمينها قطعه قطعه شوند، يا بوسيله آن با مردگان سخن گفته شود، باز هم ايمان نخواهند آورد ولى همه كارها در اختيار خداست آيا آنها كه ايمان آورده‏اند نمى‏دانند كه اگر خدا بخواهد همه مردم را به اجبار هدايت مى‏كند؟! امّا هدايت اجبارى سودى ندارد و پيوسته بلاهاى