ترجمه قرآن نسخه متنی

105- تنها كسانى دروغ مى‏بندند كه به آيات خدا ايمان ندارند؛ آرى، دروغگويان واقعى آنها هستند

106- كسانى كه بعد از ايمان كافر شوند -بجز آنها كه تحت فشار واقع شده‏اند در حالى كه قلبشان آرام و با ايمان است- آرى، آنها كه سينه خود را براى پذيرش كفر گشوده‏اند، غضب خدا بر آنهاست؛ و عذاب عظيمى در انتظارشان!

107- اين بخاطر آن است كه زندگى دنيا و پست را بر آخرت ترجيح دادند؛ و خداوند افراد بى‏ايمان لجوج را هدايت نمى‏كند

108- آنها كسانى هستند كه بر اثر فزونى گناه، خدا بر قلب و گوش و چشمانشان مُهر نهاده؛ به همين دليل نمى‏فهمند، و غافلان واقعى همانها هستند

109- و ناچار آنها در آخرت زيانكارند

110- امّا پروردگار تو نسبت به كسانى كه بعد از فريب خوردن، به ايمان بازگشتند و هجرت كردند؛ سپس جهاد كردند و در راه خدا استقامت نمودند؛ پروردگارت، بعد از انجام اين كارها، آمرزنده و مهربان است و آنها را مشمول رحمت خود مى‏سازد

111- به ياد آوريد روزى را كه هر كس در فكر خويشتن است؛ و تنها به دفاع از خود برمى‏خيزد؛ و نتيجه اعمال هر كسى، بى كم و كاست، به او داده مى‏شود؛ و به آنها ظلم نخواهد شد

112- خداوند براى آنان كه كفران نعمت مى‏كنند، مَثَلى زده است منطقه آبادى كه امن و آرام و مطمئن بود؛ و همواره روزيش از هر جا مى‏رسيد؛ امّا نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند؛ و خداوند بخاطر اعمالى كه انجام مى‏دادند، لباس گرسنگى و ترس را بر اندامشان پوشانيد

113- پيامبرى از خودشان به سراغ آنها آمد، او را تكذيب كردند؛ از اين رو عذاب الهى آنها را فرا گرفت در حالى كه ظالم بودند

114- پس، از آنچه خدا روزيتان كرده است، حلال و پاكيزه بخوريد؛ و شكر نعمت خدا را به جا آوريد اگر او را مى‏پرستيد

115- خداوند، تنها مردار، خون، گوشت خوك و آنچه را با نام غير خدا سر بريده‏اند، بر شما حرام كرده است؛ امّا كسانى كه ناچار شوند، در حالى كه تجاوز و تعدّى از حدّ ننمايند، خدا آنها را مى‏بخشد؛ چرا كه خدا آمرزنده و مهربان است

116- بخاطر دروغى كه بر زبانتان جارى مى‏شود و چيزى را مجاز و چيزى را ممنوع مى‏كنيد، نگوييد «اين حلال است و آن حرام»، تا بر خدا افترا ببنديد بيقين كسانى كه به خدا دروغ مى‏بندند، رستگار نخواهند شد

117- بهره كمى است كه در اين دنيا نصيبشان مى‏شود؛ و عذاب دردناكى در انتظار آنان است!

118- چيزهايى را كه پيش از اين براى تو شرح داديم، بر يهود حرام كرديم؛ ما به آنها ستم نكرديم، امّا آنها به خودشان ظلم و ستم مى‏كردند

119- امّا پروردگارت نسبت به آنها كه از روى جهالت، بدى كرده‏اند، سپس توبه كرده و در مقام جبران برآمده‏اند، پروردگارت بعد از آن آمرزنده و مهربان است

120- ابراهيم به تنهايى امّتى بود مطيع فرمان خدا؛ خالى از هر گونه انحراف؛ و از مشركان نبود؛

121- شكرگزار نعمتهاى پروردگار بود؛ خدا او را برگزيد؛ و به راهى راست هدايت نمود

122- ما در دنيا به او همّت نيكويى داديم؛ و در آخرت از نيكان است

123- سپس به تو وحى فرستاديم كه از آيين ابراهيم -كه ايمانى خالص داشت و از مشركان نبود- پيروى كن

124- تحريمهاىروز شنبه براى يهود فقط بعنوان يك مجازات بود، كه در آن هم اختلاف كردند؛ و پروردگارت روز قيامت، در آنچه اختلاف داشتند، ميان آنها داورى مى‏كند

125- با حكمت و اندرز نيكو، به راه