ترجمه قرآن نسخه متنی

56- گفت «كاملاً حق آورده‏ام پروردگار شما همان پروردگار آسمانها و زمين است كه آنها را ايجاد كرده؛ و من بر اين امر، از گواهانم

57- و به خدا سوگند، در غياب شما، نقشه‏اى براى نابودى بتهايتان مى‏كشم!»

58- سرانجام با استفاده از يك فرصت مناسب، همه آنها -جز بت بزرگشان- را قطعه قطعه كرد؛ شايد سراغ او بيايند و او حقايق را بازگو كند

59- هنگامى كه منظره بتها را ديدند، گفتند «هر كس با خدايان ما چنين كرده، قطعاً از ستمگران است و بايد كيفر سخت ببيند!»

60- گروهىگفتند«شنيديم نوجوانى از مخالفت با بتها سخن مى‏گفت كه او را ابراهيم مى‏گويند»

61- جمعيّتگفتند«او را در برابر ديدگان مردم بياوريد، تا گواهى دهند»

62- هنگامى كه ابراهيم را حاضر كردند، گفتند «تو اين كار را با خدايان ما كرده‏اى، اى ابراهيم؟!»

63- گفت «بلكه اين كار را بزرگشان كرده است؛ از آنها بپرسيد اگر سخن مى‏گويند»

64- آنها به وجدان خويش بازگستند؛ و به خود گفتند «حقا كه شما ستمگريد!»

65- سپس بر سرهايشان واژگونه شدند؛ و حكم وجدان را بكلّى فراموش كردند و گفتند تو مى‏دانى كه اينها سخن نمى‏گويند

66- ابراهيمگفت«آيا جز خدا چيزى را مى‏پرستيد كه نه كمترين سودى براى شما دارد، و نه زيانى به شما مى‏رساند؟! نه اميدى به سودشان داريد، و نه ترسى از زيانشان!

67- اُف بر شما و بر آنچه جز خدا مى‏پرستيد! آيا انديشه نمى‏كنيد و عقل نداريد ؟!»

68- گفتند «او را بسوزانيد و خدايان خود را يارى كنيد، اگر كارى از شما ساخته است»

69- سرانجام او را به آتش افكندند؛ ولى ما گفتيم «اى آتش! بر ابراهيم سرد و سالم باش»

70- آنها مى‏خواستند ابراهيم را با اين نقشه نابود كنند؛ ولى ما آنها را زيانكارترين مردم قرار داديم

71- و او و لوط را به سرزمين شام -كه آن را براى همه جهانيان پربركت ساختيم- نجات داديم

72- و اسحاق، و علاوه بر او، يعقوب را به وى بخشيديم؛ و همه آنان را مردانى صالح قرار داديم

73- و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما، مردم را هدايت مى‏كردند؛ و انجام كارهاى نيك و برپاداشتن نماز و اداى زكات را به آنها وحى كرديم؛ و تنها ما را عبادت مى‏كردند

74- و لوط را به يادآور كه به او حكومت و علم داديم؛ و از شهرى كه اعمال زشت و كثيف انجام مى‏دادند، رهايى بخشيديم؛ چرا كه آنها مردم بد و فاسقى بودند

75- و او را در رحمت خود داخل كرديم؛ او از صالحان بود

76- و نوح را به ياد آور هنگامى كه پيش از آن زمان، پروردگار خود را خواند؛ ما دعاى او را مستجاب كرديم؛ و او و خاندانش را از اندوه بزرگ نجات داديم؛

77- و او را در برابر جمعيّتى كه آيات ما را تكذيب كرده بودند يارى داديم؛ چرا كه قوم بدى بودند؛ از اين رو همه آنها را غرق كرديم

78- و داوود و سليمان را به خاطر بياور هنگامى كه درباره كشتزارى كه گوسفندان بى‏شبانِ قوم، شبانگاه در آن چريده و آن را تباه كرده بودند، داورى مى‏كردند؛ و ما بر حكم آنان شاهد بوديم

79- ما حكم واقعى آن را به سليمان فهمانديم؛ و به هر يك از آنان شايستگى داورى، و علم فراوانى داديم؛ و كوهها و