ترجمه قرآن نسخه متنی

پرندگان را با داوود مسخّر ساختيم، كه همراهِ او تسبيح خدا مى‏گفتند؛ و ما اين كار را انجام داديم

80- و ساختن زره را بخاطر شما به او تعليم داديم، تا شما را در جنگهايتان حفظ كند؛ آيا شكرگزار اين نعمتهاى خدا هستيد؟!

81- و تندباد را مسخّرِ سليمان ساختيم، كه به فرمان او به سوى سرزمينى كه آن را پربركت كرده بوديم جريان مى‏يافت؛ و ما از همه چيز آگاه بوده‏ايم

82- و گروهى از شياطين را نيز مسخّرِ او قرار داديم، كه در دريا برايش غوّاصى مى‏كردند؛ و كارهايى غير از اين نيز براى او انجام مى‏دادند؛ و ما آنها را از سركشى حفظ مى‏كرديم

83- و ايّوب را به ياد آور هنگامى كه پروردگارش را خواند و عرضه داشت «بدحالى و مشكلات به من روى آورده؛ و تو مهربان‏ترين مهربانانى»

84- ما دعاى او را مستجاب كرديم؛ و ناراحتى‏هايى را كه داشت برطرف ساختيم؛ و خاندانش را به او بازگردانديم؛ و همانندشان را بر آنها افزوديم؛ تا رحمتى از سوى ما و تذكّرى براى عبادت كنندگان باشد

85- و اسماعيل و ادريس و ذوالكفل را به ياد آور كه همه از صابران بودند

86- و ما آنان را در رحمت خود وارد ساختيم؛ چرا كه آنها از صالحان بودند

87- و ذوالنون [يونس‏] را به ياد آور در آن هنگام كه خشمگين از ميان قوم خود رفت؛ و چنين مى‏پنداشت كه ما بر او تنگ نخواهيم گرفت؛ امّا موقعى كه در كام نهنگ فرو رفت، در آن ظلمتها ىِ متراكم صدا زد «خداوندا! جز تو معبودى نيست؛ منزهى تو! من از ستمكاران بودم»

88- ما دعاى او را به اجابت رسانديم؛ و از آن اندوه نجاتش بخشيديم؛ و اين گونه مؤمنان را نجات مى‏دهيم

89- و زكريا را به ياد آور در آن هنگام كه پروردگارش را خواند و عرض كرد «پروردگارِ من! مرا تنها مگذار و فرزند برومندى به من عطا كن؛ و تو بهترين وارثانى»

90- ما هم دعاى او را پذيرفتيم، و يحيى را به او بخشيديم؛ و همسرش را كه نازا بود برايش آماده باردارى كرديم؛ چرا كه آنان خاندانى بودند كه همواره در كارهاى خير بسرعت اقدام مى‏كردند؛ و در حال بيم و اميد ما را مى‏خواندند؛ و پيوسته براى ما خاضع و خاشع بودند

91- و به ياد آور زنى را كه دامان خود را پاك نگه داشت؛ و ما از روح خود در او دميديم؛ و او و فرزندش [مسيح‏] را نشانه بزرگى براى جهانيان قرار داديم

92- اين پيامبران بزرگ و پيروانشان همه امّت واحدى بودند و پيرو يك هدف؛ و من پروردگار شما هستم؛ پس مرا پرستش كنيد

93- گروهى از پيروان ناآگاه آنها كار خود را به تفرقه در ميان خود كشاندند؛ ولى سرانجام همگى به سوى ما باز مى‏گردند

94- و هر كس چيزى از اعمال شايسته به جا آورد، در حالى كه ايمان داشته باشد، كوشش او ناسپاسى نخواهد شد؛ و ما تمام اعمال او را براى پاداش مى‏نويسيم

95- و حرام است بر شهرها و آباديهايى كه بر اثر گناه نابودشان كرديم كه به دنيا بازگردند؛ آنها هرگز باز نخواهند گشت

96- تا آن زمان كه «يأجوج» و «مأجوج» گشوده شوند؛ و آنها از هر محلّ مرتفعى بسرعت عبور مى‏كنند

97- و وعده حق [قيامت‏] نزديك مى‏شود؛ در آن هنگام چشمهاى كافران از وحشت از حركت باز مى‏ماند؛ مى‏گويند اى واى بر ما كه از اين جريان در غفلت بوديم؛ بلكه ما ستمكار بوديم!

98- شما و آنچه غير خدا مى‏پرستيد، هيزم جهنم خواهيد بود؛ و همگى در آن وارد مى‏شويد

99- اگر اينها خدايانى بودند، هرگز وارد آن