ترجمه قرآن نسخه متنی

هستند تباه مى‏شوند ولى ما قرآنى به آنها داديم كه مايه يادآورى و عزّت و شرف براى آنهاست، امّا آنان از آنچه مايه يادآوريشان است رويگردانند

72- يا اينكه تو از آنها مزد و هزينه‏اى در برابر دعوتت مى‏خواهى؟ با اينكه مزد پروردگارت بهتر، و او بهترين روزى دهندگان است

73- بطور قطع و يقين، تو آنان را به راه راست دعوت مى‏كنى

74- امّا كسانى كه به آخرت ايمان ندارند از اين راه منحرفند

75- و اگر به آنان رحم كنيم و گرفتاريها و مشكلاتشان را برطرف سازيم، نه تنها بيدار نمى‏شوند، بلكه در طغيانشان لجاجت مى‏ورزند و در اين وادى سرگردان مى‏مانند

76- ما آنها را به عذاب و بلا گرفتار ساختيم تا بيدار شوند، امّا آنان نه در برابر پروردگارشان تواضع كردند، و نه به درگاهش تضرّع مى‏كنند

77- اين وضع همچنان ادامه مى‏يابد تا زمانى كه درى از عذاب شديد به روى آنان بگشاييم، و چنان گرفتار مى‏شوند كه ناگهان بكلّى مأيوس گردند

78- و او كسى است كه براى شما گوش و چشم و قلب [ عقل‏] ايجاد كرد؛ امّا كمتر شكر او را به جا مى‏آوريد

79- و او كسى است كه شما را در زمين آفريد؛ و به سوى او محشور مى‏شويد

80- و او كسى است كه زنده مى‏كند و مى‏ميراند؛ و رفت و آمد شب و روز از آنِ اوست؛ آيا انديشه نمى‏كنيد؟!

81- نه،بلكه آنان نيز مثل آنچه پيشينيان گفته بودند گفتند

82- آنها گفتند «آيا هنگامى كه مُرديم و خاك و استخوانهايى پوسيده شديم، آيا بار ديگر برانگيخته خواهيم شد؟!

83- اين وعده به ما و پدرانمان از قبل داده شده؛ اين فقط افسانه‏هاى پيشينيان است»

84- بگو «زمين و كسانى كه در آن هستند از آنِ كيست، اگر شما مى‏دانيد؟!»

85- بزودى در پاسخ تو مى‏گويند «همه از آنِ خداست» بگو «آيا متذكّر نمى‏شويد؟!»

86- بگو «چه كسى پروردگار آسمانهاى هفتگانه، و پروردگار عرش عظيم است؟»

87- بزودى خواهند گفت «همه اينها از آنِ خداست!» بگو «آيا تقوا پيشه نمى‏كنيد و از خدا نمى‏ترسيد و دست از شرك برنمى‏داريد ؟!»

88- بگو «اگر مى‏دانيد، چه كسى حكومت همه موجودات را در دست دارد، و به بى‏پناهان پناه مى‏دهد، و نياز به پناه دادن ندارد؟!»

89- خواهند گفت «همه اينها از آنِ خداست!» بگو «با اين حال چگونه مى‏گوييد سحر شده‏ايد و اين سخنان سحر و افسون است ؟!»

90- نه، واقع اين است كه ما حق را براى آنها آورديم؛ و آنان دروغ مى‏گويند

91- خدا هرگز فرزندى براى خود انتخاب نكرده؛ و معبود ديگرى با او نيست؛ كه اگر چنين مى‏شد، هر يك از خدايان مخلوقات خود را تدبير و اداره مى‏كردند و بعضى بر بعضى ديگر برترى مى‏جستند و جهان هستى به تباهى كشيده مى‏شد؛ منزّه است خدا از آنچه آنان توصيف مى‏كنند!

92- او داناى نهان و آشكار است؛ پس برتر است از آنچه براى او همتا قرار مى‏دهند!

93- بگو «پروردگار من! اگر عذابهايى را كه به آنان وعده داده مى‏شود به من نشان دهى و در زندگيم آن را ببينم،

94- پروردگار من! مرا در اين عذابها با گروه ستمگران قرار مده»

95- و ما تواناييم كه آنچه را به آنها وعده مى‏دهيم به تو نشان دهيم