ترجمه قرآن نسخه متنی

17- به خاطر بياور روزى را كه همه آنان و معبودهايى را كه غير از خدا مى‏پرستند جمع مى‏كند، آنگاه به آنها مى‏گويد «آيا شما اين بندگان مرا گمراه كرديد يا خود آنان راه را گم كردند؟!»

18- در پاسخ مى‏گويند «منزهى تو! براى ما شايسته نبود كه غير از تو اوليايى برگزينيم، ولى آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودى اينكه به جاى شكر نعمت ياد تو را فراموش كردند و تباه و هلاك شدند»

19- خداوند به آنان مى‏گويد ببينيد اين معبودان، شما را در آنچه مى‏گوييد تكذيب كردند؛ اكنون نمى‏توانيد عذاب الهى را برطرف بسازيد، يا از كسى يارى بطلبيد و هر كس از شما ستم كند، عذاب شديدى به او مى‏چشانيم!

20- ما هيچ يك از رسولان را پيش از تو نفرستاديم مگر اينكه غذا مى‏خوردند و در بازارها راه مى‏رفتند؛ و بعضى از شما را وسيله امتحان بعضى ديگر قرار داديم، آيا صبر و شكيبايى مى‏كنيد و از عهده امتحان بر مى‏آييد ؟! و پروردگار تو همواره بصير و بينا بوده است

21- كسانى كه اميدى به ديدار ما ندارند و رستاخير را انكار مى‏كنند گفتند «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و يا پروردگارمان را با چشم خود نمى‏بينيم؟!» آنها درباره خود تكبر ورزيدند و طغيان بزرگى كردند!

22- آنها به آرزوى خود مى‏رسند، امّا روزى كه فرشتگان را مى‏بينند، روز بشارت براى مجرمان نخواهد بود بلكه روز مجازات و كيفر آنان است؛ و مى‏گويند «ما را امان دهيد، ما را معاف داريد» امّا سودى ندارد

23- و ما به سراغ اعمالى كه انجام داده‏اند مى‏رويم، و همه را همچون ذرّات غبار پراكنده در هوا قرار مى‏دهيم

24- بهشتيان در آن روز قرارگاهشان از همه چيز، و استراحتگاهشان نيكوتر است

25- و به خاطر آور روزى را كه آسمان با ابرها شكافته مى‏شود، و فرشتگان نازل مى‏گردند

26- حكومت واقعى در آن روز از آنِ خداوند رحمان است؛ و آن روز، روز سختى براى كافران خواهد بود!

27- و به خاطر آور روزى را كه ستمكار دست خود را از شدّت حسرت به دندان مى‏گزد و مى‏گويد «اى كاش با رسول خدا راهى برگزيده بودم!

28- اى واى بر من، كاش فلان شخص گمراه را دوست خود انتخاب نكرده بودم!

29- او مرا از يادآورى حق گمراه ساخت بعد از آنچه ياد حق به سراغ من آمده بود» و شيطان هميشه خواركننده انسان بوده است

30- و پيامبر عرضه داشت «پروردگارا! قوم من قرآن را رها كردند»

31- آرى، اين گونه براى هر پيامبرى دشمنى از مجرمان قرار داديم؛ امّا براى تو همين بس كه پروردگارت هادى و ياور تو باشد

32- و كافران گفتند «چرا قرآن يكجا بر او نازل نمى‏شود؟!» اين بخاطر آن است كه قلب تو را بوسيله آن محكم داريم، و از اين رو آن را بتدريج بر تو خوانديم

33- آنان هيچ مَثَلى براى تو نمى‏آورند مگر اينكه ما حق را براى تو مى‏آوريم، و تو گمراه نيستى،

34- آنان كه بر صورتهايشان به سوى جهنم محشور مى‏شوند، بدترين محل را دارند و گمراه‏ترين افرادند

35- و ما به موسى كتاب آسمانى داديم؛ و برادرش هارون را ياور او قرار داديم؛

36- و گفتيم «به سوى اين قوم كه آيات ما را تكذيب كردند برويد!» امّا آن مردم به مخالفت برخاستند و با بشدت آنان را درهم كوبيديم

37- و قوم نوح را هنگامى كه رسولان ما را تكذيب كردند غرق نموديم، و آنان را درس عبرتى براى مردم قرار داديم؛ و براى