ترجمه قرآن نسخه متنی

بود»

168- گفت «من دشمن سرسخت اعمال شما هستم

169- پروردگارا! من و خاندانم را از آنچه اينها انجام مى‏دهند رهايى بخش»

170- ما او و تمامى خاندانش را نجات داديم،

171- جز پيرزنى كه در ميان بازماندگان بود

172- سپس ديگران را هلاك كرديم

173- و بارانى از سنگ بر آنها فرستاديم؛ چه باران بدى بود باران انذار شدگان!

174- در اين ماجراى قوم لوط و سرنوشت شوم آنها آيتى است؛ امّا بيشترشان مؤمن نبودند

175- و پروردگار تو عزيز و رحيم است

176- اصحاب ايكه [ شهرى نزديك مدين‏] رسولان خدا را تكذيب كردند،

177- هنگامى كه شعيب به آنها گفت «آيا تقوا پيشه نمى‏كنيد؟!

178- مسلّماً من براى شما پيامبرى امين هستم

179- پس تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نماييد

180- من در برابر اين دعوت، پاداشى از شما نمى‏طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالميان است

181- حق پيمانه را ادا كنيد و كم فروشى نكنيد، و ديگران را به خسارت نيفكنيد

182- و با ترازوى صحيح وزن كنيد

183- و حقِ مردم را كم نگذاريد، و در زمين تلاش براى فساد نكنيد

184- و از نافرمانى كسى كه شما و اقوام پيشين را آفريد بپرهيزيد!»

185- آنها گفتند «تو فقط از افسون شدگانى

186- تو بشرى همچون مايى، تنها گمانى كه درباره تو داريم اين است كه از دروغگويانى

187- اگر راست مى‏گويى، سنگهايى از آسمان بر سرِ ما بباران!»

188- شعيب گفت «پروردگار من به اعمالى كه شما انجام مى‏دهيد داناتر است»

189- سرانجام او را تكذيب كردند، و عذابِ روزِ سايبان سايبانى از ابر صاعقه خيز آنها را فرا گرفت؛ يقيناً آن عذابِ روزِ بزرگى بود!

190- در اين ماجرا، آيت و نشانه‏اى است؛ ولى بيشتر آنها مؤمن نبودند

191- و پروردگار تو عزيز و رحيم است

192- مسلّماً اين قرآن از سوى پروردگار جهانيان نازل شده است

193- روح‏الامين آن را نازل كرده است،

194- بر قلب پاك تو، تا از انذار كنندگان باشى

195- آن را به زبان عربىِ آشكار نازل كرد

196- و توصيف آن در كتابهاى پيشينيان نيز آمده است

197- آيا همين نشانه براى آنها كافى نيست كه علماى بنى‏اسرائيل بخوبى از آن آگاهند؟!

198- هرگاه ما آن را بر بعضى از عجم [ غير عرب‏] ها نازل مى‏كرديم،

199- و او آن را بر ايشان مى‏خواند، به آن ايمان نمى‏آوردند

200- آرى،اين گونه با بيانى رسا قرآن را در دلهاى مجرمان وارد مى‏كنيم

201- امّابه آن ايمان نمى‏آورند تا عذاب دردناك را با چشم خود ببينند

202- ناگهان به سراغشان مى‏آيد، در حالى كه توجّه ندارند