ترجمه قرآن نسخه متنی

مؤمنان به آخرت را از آنها كه در شك هستند باز شناسيم؛ و پروردگار تو، نگاهبان همه چيز است

22- بگو «كسانى را كه غير از خدا معبود خود مى‏پنداريد بخوانيد! آنها هرگز گرهى از كار شما نمى‏گشايند، چرا كه آنها به اندازه ذره‏اى در آسمانها و زمين مالك نيستند، و نه در خلقت و مالكيّت آنها شريكند، و نه ياور او در آفرينش بودند

23- هيچ شفاعتى نزد او، جز براى كسانى كه اذن داده، سودى ندارد در آن روز همه در اضطرابند تا زمانى كه اضطراب از دلهاى آنان زايل گردد و فرمان از ناحيه او صادر شود؛ در اين هنگام مجرمان به شفيعان مى‏گويند «پروردگارتان چه دستورى داده؟» مى‏گويند «حق را بيان كرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد؛ و اوست بلند مقام و بزرگ مرتبه»

24- بگو «چه كسى شما را از آسمانها و زمين روزى مى‏دهد؟» بگو «اللّه! و ما يا شما بر طريق هدايت يا در ضلالت آشكارى هستيم»

25- بگو «شما از گناهى كه ما كرده‏ايم سؤال نخواهيد شد، همان گونه كه ما در برابر اعمال شما مسؤول نيستيم»

26- بگو «پروردگار ما همه ما را جمع مى‏كند، سپس در ميان ما بحق داورى مى‏نمايد و صفوف مجرمان را از نيكوكاران جدا مى‏سازد، و اوست داور و جدا كننده آگاه»

27- بگو «كسانى را كه بعنوان شريك به او ملحق ساخته‏ايد به من نشان دهيد! هرگز چنين نيست! او شريك و شبيهى ندارد، بلكه او خداوندِ عزيز و حكيم است

28- و ما تو را جز براى همه مردم نفرستاديم تا آنها را به پاداشهاى الهى بشارت دهى و از عذاب او بترسانى؛ ولى بيشتر مردم نمى‏دانند

29- مى‏گويند «اگر راست مى‏گوييد، اين وعده رستاخيز كى خواهد بود؟!»

30- بگو «وعده شما روزى خواهد بود كه نه ساعتى از آن تأخير مى‏كنيد و نه بر آن پيشى خواهيد گرفت»

31- كافران گفتند «ما هرگز به اين قرآن و كتابهاى ديگرى كه پيش از آن بوده ايمان نخواهيم آورد» اگر ببينى هنگامى كه اين ستمگران در پيشگاه پروردگارشان براى حساب و جزا نگه داشته شده‏اند در حالى كه هر كدام گناه خود را به گردن ديگرى مى‏اندازد از وضع آنها تعجب مى‏كنى! مستضعفان به مستكبران مى‏گويند «اگر شما نبوديد ما مؤمن بوديم»

32- امّا مستكبران به مستضعفان پاسخ مى‏دهند «آيا ما شما را از هدايت بازداشتيم بعد از آنكه به سراغ شما آمد و آن را بخوبى دريافتيد ؟! بلكه شما خود مجرم بوديد»

33- و مستضعفان به مستكبران مى‏گويند «وسوسه‏هاى فريبكارانه شما در شب و روز مايه گمراهى ما شد، هنگامى كه به ما دستور مى‏داديد كه به خداوند كافر شويم و همتايانى براى او قرار دهيم» و آنان هنگامى كه عذاب الهى را مى‏بينند پشيمانى خود را پنهان مى‏كنند تا بيشتر رسوا نشوند و ما غل و زنجيرها در گردن كافران مى‏نهيم؛ آيا جز آنچه عمل مى‏كردند به آنها جزا داده مى‏شود؟!

34- و ما در هيچ شهر و ديارى پيامبرى بيم دهنده نفرستاديم مگر اينكه مترفين آنها كه مستِ ناز و نعمت بودند گفتند «ما به آنچه فرستاده شده‏ايد كافريم»

35- و گفتند «اموال و اولاد ما از همه بيشتر است و اين نشانه علاقه خدا به ماست؛ و ما هرگز مجازات نخواهيم شد»

36- بگو «پروردگار من روزى را براى هر كس بخواهد وسيع يا تنگ مى‏كند، اين ربطى به قرب در درگاه او ندارد؛ ولى بيشتر مردم نمى‏دانند»

37- اموال و فرزندانتان هرگز شما را نزد ما مقرّب نمى‏سازد، جز كسانى كه ايمان بياورند و عمل صالحى انجام دهند كه براى آنان پاداش مضاعف در برابر كارهايى است كه انجام داده‏اند؛ و آنها در غرفه‏هاى بهشتى در نهايت امنيت خواهند بود