ترجمه قرآن نسخه متنی

خردمندان، اين حقايق را درك نمى‏كنند، و متذكّر نمى‏گردند

270- و هر چيز را كه انفاق مى‏كنيد، يا اموالى را كه نذر كرده‏ايد در راه خدا انفاق كنيد، خداوند آنها را مى‏داند و ستمگران ياورى ندارند

271- اگر انفاقها را آشكار كنيد، خوب است؛ و اگر آنها را مخفى ساخته و به نيازمندان بدهيد، براى شما بهتر است؛ و قسمتى از گناهان شما را مى‏پوشاند؛ و در پرتو بخشش در راه خدا، بخشوده خواهيد شد و خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد، آگاه است

272- هدايت آنها بطور اجبار، بر تو نيست؛ بنابراين، ترك انفاق به غير مسلمانان، براى اجبار به اسلام، صحيح نيست؛ ولى خداوند، هر كه را بخواهد و شايسته بداند، هدايت مى‏كند و آنچه را از خوبيها و اموال انفاق مى‏كنيد، براى خودتان است؛ ولى جز براى رضاى خدا، انفاق نكنيد و آنچه از خوبيها انفاق مى‏كنيد، پاداش آن بطور كامل به شما داده مى‏شود؛ و به شما ستم نخواهد شد

273- انفاق شما، مخصوصاً بايد براى نيازمندانى باشد كه در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته‏اند؛ و توجّه به آيين خدا، آنها را از وطنهاى خويش آواره ساخته؛ و شركت در ميدانِ جهاد، به آنها اجازه نمى‏دهد تا براى تأمين هزينه زندگى، دست به كسب و تجارتى بزنند؛ نمى‏توانند مسافرتى كنند و سرمايه‏اى به دست آورند؛ و از شدّت خويشتن‏دارى، افراد ناآگاه آنها را بى‏نياز مى‏پندارند؛ امّا آنها را از چهره‏هايشان مى‏شناسى؛ و هرگز با اصرار چيزى از مردم نمى‏خواهند اين است مشخصّات آنها! و هر چيز خوبى در راه خدا انفاق كنيد، خداوند از آن آگاه است

274- آنها كه اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشكار، انفاق مى‏كنند، مزدشان نزد پروردگارشان است؛ نه ترسى بر آنهاست، و نه غمگين مى‏شوند

275- كسانى كه ربا مى‏خورند، در قيامت بر نمى‏خيزند مگر مانند كسى كه بر اثر تماس شيطان، ديوانه شده و نمى‏تواند تعادل خود را حفظ كند؛ گاهى زمين مى‏خورد، گاهى به پا مى‏خيزد اين، بخاطر آن است كه گفتند «دادوستد هم مانند ربا است و تفاوتى ميان آن دو نيست» در حالى كه خدا بيع را حلال كرده، و ربا را حرام زيرا فرق ميان اين دو، بسيار است و اگر كسى اندرز الهى به او رسد، و از رباخوارى خوددارى كند، سودهايى كه در سابق [قبل از نزول حكمِ تحريم‏] به دست آورده، مال اوست؛ و اين حكم، گذشته را شامل نمى‏گردد؛ و كار او به خدا واگذار مى‏شود؛ و گذشته او را خواهد بخشيد امّا كسانى كه باز گردند و بار ديگر مرتكب اين گناه شوند، اهل آتشند؛ و هميشه در آن مى‏مانند

276- خداوند، ربا را نابود مى‏كند؛ و صدقات را افزايش مى‏دهد و خداوند، هيچ انسان ناسپاس گنهكارى را دوست نمى‏دارد

277- كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند و نماز را برپا داشتند و زكات را پرداختند، اجرشان نزد پروردگارشان است؛ و نه ترسى بر آنهاست، و نه غمگين مى‏شوند

278- اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد، و آنچه از مطالبات ربا باقى مانده، رها كنيد؛ اگر ايمان داريد

279- اگر چنين نمى‏كنيد، بدانيد خدا و رسولش، با شما پيكار خواهند كرد و اگر توبه كنيد، سرمايه‏هاى شما، از آنِ شماست [اصل سرمايه، بدون سود]؛ نه ستم مى‏كنيد، و نه بر شما ستم وارد مى‏شود

280- و اگر بدهكار، قدرتِ پرداخت نداشته باشد، او را تا هنگام توانايى، مهلت دهيد؛ و در صورتى كه براستى قدرتِ پرداخت را ندارد، براى خدا به او ببخشيد بهتر است؛ اگر منافع اين كار را بدانيد

281- و از روزى بپرهيزيد و بترسيد كه در آن روز، شما را به سوى خدا باز مى‏گردانند؛ سپس به هر كس، آنچه انجام داده، بطور كامل بازپس داده مى‏شود؛ و به آنها ستم نخواهد شد چون هر چه مى‏بينند، نتايج اعمال خودشان است

282- اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! هنگامى كه بدهى مدّت‏دارى بخاطر وام يا دادوستد