ترجمه قرآن نسخه متنی

15- باز هم طمع دارد كه بر او بيفزايم

16- هرگز چنين نخواهد شد؛ چرا كه او نسبت به آيات ما دشمنى مى‏ورزد

17- و بزودى او را مجبور مى‏كنم كه از قلّه زندگى بالا رود سپس او را به زير مى‏افكنم!

18- او براى مبارزه با قرآن انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت

19- مرگ بر او باد! چگونه براى مبارزه با حق مطلب را آماده كرد؟!

20- باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب و نقشه شيطانى خود را آماده نمود؟!

21- سپس نگاهى افكند،

22- بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد؛

23- سپس پشت به حق كرد و تكبر ورزيد،

24- و سرانجام گفت «اين قرآن چيزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پيشينيان نيست

25- اين فقط سخن انسان است نه گفتار خدا»

26- امّا بزودى او را وارد سقر [ دوزخ‏] مى‏كنم!

27- و تو چه مى‏دانى «سقر» چيست؟!

28- آتشى است كه نه چيزى را باقى مى‏گذارد و نه چيزى را رها مى‏سازد

29- پوست تن را بكلّى دگرگون مى‏كند

30- نوزده نفر از فرشتگان عذاب بر آن گمارده شده‏اند

31- مأموران دوزخ را فقط فرشتگان عذاب قرار داديم، و تعداد آنها را جز براى آزمايش كافران معين نكرديم تا اهل كتاب [ يهود و نصارى‏] يقين پيدا كنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل كتاب و مؤمنان در حقّانيّت اين كتاب آسمانى ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و كافران بگويند «خدا از اين توصيف چه منظورى دارد؟!» آرى اين گونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه مى‏سازد و هر كس را بخواهد هدايت مى‏كند و لشكريان پروردگارت را جز او كسى نمى‏داند، و اين جز هشدار و تذكرى براى انسانها نيست

32- اينچنين نيست كه آنها تصور مى‏كنند سوگند به ماه،

33- و به شب، هنگامى كه دامن برچيند و پشت كند،

34- و به صبح هنگامى كه چهره بگشايد،

35- كه آن حوادث هولناك قيامت از مسائل مهم است

36- هشدار و انذارى است براى همه انسانها،

37- براى كسانى از شما كه مى‏خواهند پيش افتند يا عقب بمانند [ به سوى هدايت و نيكى پيش روند يا نروند]

38- آرى هر كس در گرو اعمال خويش است،

39- مگر «اصحاب يمين» كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوايشان به دست راستشان مى‏دهند

40- آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مى‏كنند،

41- از مجرمان

42- چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»

43- مى‏گويند «ما از نمازگزاران نبوديم،

44- و اطعام مستمند نمى‏كرديم،

45- و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم؛

46- و همواره روز جزا را انكار مى‏كرديم،

47- تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد»

48- از اين رو شفاعت شفاعت‏كنندگان به حال