ترجمه قرآن نسخه متنی

143- و شما مرگ و شهادت در راه خدا را، پيش از آنكه با آن روبه‏رو شويد، آرزو مى‏كرديد؛ سپس آن را با چشم خود ديديد، در حالى كه به آن نگاه مى‏كرديد و حاضر نبوديد به آن تن در دهيد چقدر ميان گفتار و كردار شما فاصله است؟!

144- محمد ص فقط فرستاده خداست؛ و پيش از او، فرستادگان ديگرى نيز بودند؛ آيا اگر او بميرد و يا كشته شود، شما به عقب برمى‏گرديد؟! و اسلام را رها كرده به دوران جاهليت و كفر بازگشت خواهيد نمود؟! و هر كس به عقب بازگردد، هرگز به خدا ضررى نمى‏زند؛ و خداوند بزودى شاكران و استقامت كنندگان را پاداش خواهد داد

145- هيچ كس، جز به فرمان خدا، نمى‏ميرد؛ سرنوشتى است تعيين شده؛ بنابراين، مرگ پيامبر يا ديگران، يك سنّت الهى است هر كس پاداش دنيا را بخواهد و در زندگى خود، در اين راه گام بردارد، چيزى از آن به او خواهيم داد؛ و هر كس پاداش آخرت را بخواهد، از آن به او مى‏دهيم؛ و بزودى سپاسگزاران را پاداش خواهيم داد

146- چه بسيار پيامبرانى كه مردان الهى فراوانى به همراه آنان جنگ كردند آنها هيچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان مى‏رسيد، سست و ناتوان نشدند و تن به تسليم ندادند؛ و خداوند استقامت كنندگان را دوست دارد

147- سخنشان تنها اين بود كه «پروردگارا! گناهان ما را ببخش؛ و از تندروى‏هاى ما در كارها، چشم‏پوشى كن قدمهاى ما را استوار بدار؛ و ما را بر جمعيّت كافران، پيروز گردان»

148- از اين رو خداوند پاداش اين جهان، و پاداش نيك آن جهان را به آنها داد؛ و خداوند نيكوكاران را دوست مى‏دارد

149- اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! اگر از كسانى كه كافر شده‏اند اطاعت كنيد، شما را به گذشته‏هايتان باز مى‏گردانند؛ و سرانجام، زيانكار خواهيد شد

150- آنها تكيه‏گاه شما نيستند، بلكه ولىّ و سرپرستِ شما، خداست؛ و او بهترين ياوران است

151- بزودى در دلهاى كافران، بخاطر اينكه بدون دليل، چيزهايى را براى خدا همتا قرار دادند؛ رعب و ترس مى‏افكنيم؛ و جايگاه آنها، آتش است؛ و چه بد جايگاهى است جايگاه ستمكاران!

152- خداوند، وعده خود را به شما، درباره پيروزى بر دشمن در احد، تحقّق بخشيد؛ در آن هنگام كه در آغاز جنگ، دشمنان را به فرمان او، به قتل مى‏رسانديد؛ و اين پيروزى ادامه داشت تا اينكه سست شديد؛ و بر سر رها كردن سنگرها، در كار خود به نزاع پرداختيد؛ و بعد از آن كه آنچه را دوست مى‏داشتيد از غلبه بر دشمن به شما نشان داد، نافرمانى كرديد بعضى از شما، خواهان دنيا بودند؛ و بعضى خواهان آخرت سپس خداوند شما را از آنان منصرف ساخت؛ و پيروزى شما به شكست انجاميد؛ تا شما را آزمايش كند و او شما را بخشيد؛ و خداوند نسبت به مؤمنان، فضل و بخشش دارد

153- به خاطر بياوريد هنگامى را كه از كوه بالا مى‏رفتيد؛ و جمعى در وسط بيابان پراكنده شدند؛ و از شدّت وحشت، به عقب ماندگان نگاه نمى‏كرديد؛ و پيامبر از پشت سر، شما را صدا مى‏زد سپس اندوه‏ها را يكى پس از ديگرى به شما جزا داد؛ اين بخاطر آن بود كه ديگر براى از دست رفتن غنايم جنگى غمگين نشويد، و نه بخاطر مصيبتهايى كه بر شما وارد مى‏گردد و خداوند از آنچه انجام مى‏دهيد، آگاه است

154- سپس به دنبال اين غم و اندوه، آرامشى بر شما فرستاد اين آرامش، به صورت خواب سبكى بود كه در شب بعد از حادثه احد، گروهى از شما را فرا گرفت؛ امّا گروه ديگرى در فكر جان خويش بودند؛ و خواب به چشمانشان نرفت آنها گمانهاى نادرستى -همچون گمانهاى دوران جاهليّت- درباره خدا داشتتند؛ و مى‏گفتند «آيا چيزى از پيروزى نصيب ما مى‏شود؟!» بگو «همه كارها و پيروزيها به دست خداست» آنها در دل خود، چيزى را پنهان مى‏دارند كه براى تو آشكار نمى‏سازند؛ مى‏گويند «اگر ما سهمى از پيروزى داشتيم، در اين جا كشته نمى‏شديم» بگو «اگر هم در خانه‏هاى خود بوديد، آنهايى كه كشته شدن بر آنها مقرّر شده بود، قطعاً به سوى آرامگاههاى خود، بيرون مى‏آمدند و آنها را به قتل مى‏رساندند و اينها براى اين